The Relics of Nihlux - The Wise Man's Fear

Relics that fell from the hands of the mages of old

Fell hands, the relics of an evil that’s no longer known

Have scored the soil

Faded, blistered, and sunk beneath

Thorn of land’s side

Men of oak, men of iron

Thorn of land’s side

Men of steel, men of stone

Spires and spindles sleeping under mountain blanket folds

An oaken switch, a candle, a blade, this is where I call my home

Spires and spindles sleeping under mountain blanket folds

An oaken switch, a candle, a blade, this is where I call my home

And now we feel the life

Hiding on the mountainside

As a passing wind

Sings us a fading song

Eyes that are bright and fixed upon

The glory of what lies beyond

Binding hearts against the same

Binding travelers by flame

Listen, the small and the quiet murmurs of the night are here

Made of these things and are gone in just a moment’s time

A crest, a coin

A plume, their blood joined

Conclave has now gone from the light

The bravery of fools pulls them into the night

Conclave has now gone from the light

The bravery of fools pulls them into the night

The night swallows the daylight, daylight

They go to seek what they’ve not known, not known

Didn’t you know they would leave and go into the night

To set this all right, all right

Men of oak, men of iron, men of steel, men of stone

Go on to fight

You should see their eyes that are bright and fixed upon

The glory of what lies beyond

Binding hearts against the same

Binding travelers by flame

Eyes that are bright and fixed upon

The glory of what lies beyond

Binding hearts against the same

Binding travelers by flame

Conclave has now gone from the light

The bravery of fools pulls them into the night

Relikwieën die uit de handen van de magiërs van weleer vielen

Viel handen, de relikwieën van een kwaad dat niet langer bekend is

Heb de grond gescoord

Vervaagd, met blaren en verzonken onder

Doorn van landzijde

Mannen van eikenhout, mannen van ijzer

Doorn van landzijde

Mannen van staal, mannen van steen

Spitsen en spindels slapen onder bergdekenplooien

Een eikenhouten schakelaar, een kaars, een mes, dit is waar ik mijn thuis noem

Spitsen en spindels slapen onder bergdekenplooien

Een eikenhouten schakelaar, een kaars, een mes, dit is waar ik mijn thuis noem

En nu voelen we het leven

Verscholen op de berghelling

Als een passerende wind

Zingt een vervagend lied voor ons

Ogen die helder en gefixeerd zijn

De glorie van wat daarachter ligt

Bindende harten tegen hetzelfde

Reizigers binden met een vlam

Luister, het kleine en stille gemompel van de nacht is hier

Gemaakt van deze dingen en binnen een mum van tijd weg

Een kam, een munt

Een pluim, hun bloed voegde zich bij

Conclaaf is nu uit het licht gegaan

De moed van dwazen trekt ze de nacht in

Conclaaf is nu uit het licht gegaan

De moed van dwazen trekt ze de nacht in

De nacht slikt het daglicht, daglicht

Ze gaan op zoek naar wat ze niet wisten, niet wisten

Wist je niet dat ze zouden vertrekken en de nacht in zouden gaan?

Om dit goed in te stellen, oké

Mannen van eikenhout, mannen van ijzer, mannen van staal, mannen van steen

Ga door met vechten

Je zou hun ogen moeten zien die helder en gefixeerd zijn

De glorie van wat daarachter ligt

Bindende harten tegen hetzelfde

Reizigers binden met een vlam

Ogen die helder en gefixeerd zijn

De glorie van wat daarachter ligt

Bindende harten tegen hetzelfde

Reizigers binden met een vlam

Conclaaf is nu uit het licht gegaan

De moed van dwazen trekt ze de nacht in