The City That Never Sleeps - The Wild

I left my girl in vacation land,

Now Virginia’s barns burn back road memories red

into my skin Like the southern sun.

I left the trees for the towers,

The woods for the wealth,

The streams for the streets, my friends for myself.

It was a bad fucking idea.

But we still sing… Ohh ohhh ohhh

I learned it, I lived it, and now I’m gonna leave,

but I won’t regret it,

It’s just that New York City is not my friend.

I just wanna go somewhere where I can rest my head

Where the streets are on fire, not just smoldering, somewhere like Atlanta.

Well the streets aren’t on fire just yet,

but were lighting a motherfucking match.

It wouldn’t sink in, and so I tried,

But everything that was real Just squeezed out the side,

When I closed my eyes real tight.

I’m in the city that never sleeps… And I’m fucking tired.

All of the colors that rained down

from the sky might as well have been explosions

On the inside, that night before the fourth of July,

By the naval yard on the New Hampshire side.

Jason played in the park, while I fumbled on my acoustic guitar behind a red

door.

But we both sang ohh ohhhh ohhhh

Ik heb mijn meisje achtergelaten in vakantieland,

Nu branden de schuren van Virginia de herinneringen aan de weg terug rood

in mijn huid Net als de zuidelijke zon.

Ik verliet de bomen voor de torens,

Het bos voor de rijkdom,

De streams voor de straten, mijn vrienden voor mezelf.

Het was een slecht idee.

Maar we zingen nog steeds... Ohh ohhh ohhh

Ik heb het geleerd, ik heb het geleefd en nu ga ik weg

maar ik zal er geen spijt van krijgen,

Het is alleen dat New York City niet mijn vriend is.

Ik wil gewoon ergens heen waar ik mijn hoofd kan laten rusten

Waar de straten in brand staan, niet alleen smeulend, ergens als Atlanta.

Nou, de straten staan ​​nog niet in brand,

maar staken een verdomde lucifer aan.

Het wilde niet inzinken, en dus probeerde ik het,

Maar alles wat echt was, werd gewoon uit de zijkant geperst

Toen ik mijn ogen heel strak sloot.

Ik ben in de stad die nooit slaapt... En ik ben verdomd moe.

Alle kleuren die neerregenen

vanuit de lucht hadden net zo goed explosies kunnen zijn

Aan de binnenkant, die nacht voor 4 juli,

Bij de marinewerf aan de kant van New Hampshire.

Jason speelde in het park, terwijl ik achter een rood op mijn akoestische gitaar rommelde

deur.

Maar we zongen allebei ohh ohhhh ohhhh