The Heir Of Empty Breath - The Receiving End Of Sirens

And the solemn verse resounds…

Heavy lies the twisted crown

As it hovers above

The disgrace I’ve become

Like a blemish on otherwise perfect skin

Like a scar from a sore

Like a stain that’s set in

I wallow in what I could have been

Take me away

Away from this place

Come like a thief in the night

Be a rapture and take me away

From these sentiments turned sediment

From this crude cast of our intent

From the boulder we can’t set aside

Come like a thief in the night

Be my vision and take me away

With all the pigments that you’ve shed

(So pale and porous)

I’m the heir of empty breaths

Of sulfur and sweat

I’m the king of what could have been

I have wed my regret, she’s my blushing bride

Like an ache

Like a cramp I can’t lose

So I wallow in what I could have been

Be a fleeting glimpse

Of what could have been

That comes to me

Every now and again

And I’ll just pretend to carry on, carelessly

Your glimpses are ever fleeting

You’re the crutch on which I’m leaning

Come to me

Hold me up be my stilt, my splint

Be my brace, be mine

So I can carry on, carelessly

En het plechtige vers weerklinkt...

Zwaar ligt de gedraaide kroon

Zoals het erboven zweeft

De schande die ik ben geworden

Als een smet op een verder perfecte huid

Als een litteken van een zweer

Als een vlek die is gezet in

Ik wentel me in wat ik had kunnen zijn

Breng me weg

Weg van deze plek

Kom als een dief in de nacht

Wees een vervoering en neem me mee

Van deze gevoelens veranderde sediment

Van deze ruwe vorm van onze bedoeling

Van het rotsblok dat we niet opzij kunnen zetten

Kom als een dief in de nacht

Wees mijn visie en neem me mee

Met alle pigmenten die je hebt afgeworpen

(Zo bleek en poreus)

Ik ben de erfgenaam van lege ademteugen

Van zwavel en zweet

Ik ben de koning van wat had kunnen zijn

Ik ben getrouwd met mijn spijt, ze is mijn blozende bruid

Zoals een pijn

Als een kramp die ik niet kan verliezen

Dus ik wentel me in wat ik had kunnen zijn

Wees een vluchtige glimp

Van wat had kunnen zijn

Dat komt naar mij toe

Zo nu en dan

En ik zal gewoon doen alsof ik onvoorzichtig doorga

Je glimpen zijn altijd vluchtig

Jij bent de kruk waarop ik leun

Kom naar me toe

Houd me vast, wees mijn stilt, mijn spalk

Wees mijn steun, wees de mijne

Zodat ik onvoorzichtig door kan gaan