Bell, Book and Candle - The Receiving End Of Sirens

this town:

near-demilitarized.

carrier pigeons

commit ritual suicide.

pleas for pity

and blank responses collide.

tied to their ankles.

tied like tired anchors.

but i know

you drink

like a fish out of water

and your everywhere, everywhere,

without a drop for me.

we were land lovers

together.

or don’t you remember?

don’t you remember?

and between empties and keys

i know you’ve fought wars.

but your a regular

Benedict when you wander, like

a derelict,

house to house.

you’re a regular

traitor.

we stood and shook red-handed,

burying the hatchet,

even as our legs cried out

to run in different directions.

the innest crowd is throwing up last night’s party

on a floor that isn’t theirs

'til even their bodies hate their guts.

we’ve worked this swords to ploughshares

and back until our shared secrets were cannon fodder,

and comforts caused a coup d’etat.

bell, book, and candle.

so are you gonna to drop me like your morals?

you gonna drop me like you promised?

you gonna drop me like our ideals?

gonna drop me like our dreams?

or are you gonna drop me like your concern

for others and being honest?

you gonna drop me like all logic?

beyond reason, there you are.

(you can’t draw the bow back and blame the arrow.)

(we stood and shook red handed,

burying the hatchet,

even as our legs cried out to run.)

deze stad:

bijna gedemilitariseerd.

postduiven

rituele zelfmoord plegen.

smeekt om medelijden

en blanco reacties botsen.

vastgebonden aan hun enkels.

vastgebonden als vermoeide ankers.

maar ik weet

je drinkt

als een vis op het droge

en je overal, overal,

zonder een druppel voor mij.

we waren landliefhebbers

samen.

of weet je het niet meer?

weet je het niet meer?

en tussen leeggoed en sleutels

ik weet dat je oorlogen hebt gevochten.

maar je bent een normale

Benedictus als je dwaalt, zoals

een braakliggende,

huis tot huis.

je bent een normale

verrader.

we stonden op en schudden op heterdaad,

de strijdbijl begraven,

zelfs als onze benen het uitschreeuwden

om in verschillende richtingen te rennen.

de grootste menigte geeft het feest van gisteravond op

op een verdieping die niet van hen is

tot zelfs hun lichamen hun ingewanden haten.

we hebben deze zwaarden tot ploegscharen bewerkt

en terug tot onze gedeelde geheimen kanonnenvoer waren,

en comfort veroorzaakten een staatsgreep.

bel, boek en kaars.

dus ga je me laten vallen zoals je moraal?

ga je me laten vallen zoals je had beloofd?

ga je me laten vallen zoals onze idealen?

ga je me laten vallen zoals onze dromen?

of ga je me laten vallen zoals je bezorgdheid?

voor anderen en eerlijk zijn?

ga je me laten vallen zoals alle logica?

buiten de rede, daar ben je.

(je kunt de boog niet terugtrekken en de pijl de schuld geven.)

(we stonden op en schudden op heterdaad,

de strijdbijl begraven,

zelfs als onze benen schreeuwden om te rennen.)