The Death March - The Raven Age

In the cold at winter’s fall, they plan to captivate us all

They would work us 'til our bones were broken and our souls followed

I met a man who saved my life, 'til this day I don’t know why

He would smuggle gifts sent for me that would buy my life some time

Walking, there were thousands of us, nothing like you’ve seen before

With the ice beneath us, feet were frozen and our clothes were torn

But it would be a cold day in hell before I fall

In their dark and sunken eyes, hope and humanity had died

All the feelings and emotions in them had been cauterized

You gave me something to believe when the end was not in sight

As I drifted into darkness you provided me with light

Walking, there were thousands of us, nothing like you’ve seen before

With the ice beneath us, feet were frozen and our clothes were torn

It was a sea of dead shadows

Maybe I’ll let the heavens take me, and save me from this life

Or is that giving up too easy?

I cannot let them win the fight

Another life awaiting me, I see the finish line

Nothing can stop me from living, the death march claims me no more

They’re turning ordinary people, into lifeless ghostly shadows

And I was powerless to stop them spreading death amongst us all

Still I can dream of a place far from here

Where we eat and we sleep never living in fear

Maybe I’ll let the heavens take me, and save me from this life

Or is that giving up too easy?

I cannot let them win the fight

Another life awaiting me, I see the finish line

Nothing can stop me from living, the death march claims me no more

No more

In de kou tijdens de herfst van de winter, zijn ze van plan ons allemaal te boeien

Ze zouden ons werken tot onze botten gebroken waren en onze zielen volgden

Ik ontmoette een man die mijn leven heeft gered, tot op de dag van vandaag weet ik niet waarom

Hij zou cadeaus smokkelen die voor mij waren gestuurd en die mijn leven wat tijd zouden geven

Lopend waren we met duizenden, niets zoals je eerder hebt gezien

Met het ijs onder ons waren de voeten bevroren en onze kleren waren gescheurd

Maar het zou een koude dag in de hel zijn voordat ik val

In hun donkere en verzonken ogen waren hoop en menselijkheid gestorven

Alle gevoelens en emoties erin waren dichtgeschroeid

Je gaf me iets om te geloven toen het einde nog niet in zicht was

Terwijl ik de duisternis in dreef, voorzag je me van licht

Lopend waren we met duizenden, niets zoals je eerder hebt gezien

Met het ijs onder ons waren de voeten bevroren en onze kleren waren gescheurd

Het was een zee van dode schaduwen

Misschien laat ik me door de hemelen meenemen en red me van dit leven

Of is opgeven te gemakkelijk?

Ik kan ze het gevecht niet laten winnen

Een ander leven wacht op me, ik zie de finish

Niets kan me ervan weerhouden te leven, de dodenmars eist me niet meer op

Ze veranderen gewone mensen in levenloze spookachtige schaduwen

En ik was machteloos om te voorkomen dat ze de dood onder ons allemaal verspreiden

Toch kan ik dromen van een plek hier ver vandaan

Waar we eten en slapen, leven nooit in angst

Misschien laat ik me door de hemelen meenemen en red me van dit leven

Of is opgeven te gemakkelijk?

Ik kan ze het gevecht niet laten winnen

Een ander leven wacht op me, ik zie de finish

Niets kan me ervan weerhouden te leven, de dodenmars eist me niet meer op

Niet meer