The Grand Inquisitor II: Roots & Locusts - The Ocean

It is not for us to resolve things

That are not of this world.

A world with God would be Even more disturbing than a universe without Him.

For if He tolerates atrocities,

If he condones such cruelty,

Who would want to worship such a maker anyway?

They locked her up for thirty days

In a dark room under the roof.

They broke her will with the cane --

She’ll remember everything.

You are trying to save me,

But, perhaps, I am not lost.

It is not your love that I do not accept;

It’s this world of God’s, created by God, that I cannot agree to accept.

I’ve dragged myself onto the ocean,

And stared all night into the sky.

The only lives I saw were far below me:

Black waters, full of life.

I, too, lived on roots and locusts.

I, too, have been in the wilderness.

I, too, was striving

To stand among the elect,

Among the strong and powerful.

You are trying to save me,

But, perhaps, I am not lost.

It is not your love that I do not accept;

It’s this world of God’s, created by God, that I cannot agree to accept.

I’ve dragged myself onto the ocean,

And stared all night into the sky.

The only lives I saw were far below me:

Black waters, full of life.

I, too, lived on roots and locusts.

I, too, lived on roots and locusts.

I, too, lived on roots and locusts.

I, too, prized the freedom with which Thou hast blessed us;

But, I woke up.

And, would not serve madness.

And, would not serve madness.

And, would not…

The kiss glows deep in his heart.

But, the old man adheres to his idea.

(x6)

It is not for us to resolve things

That are not of this world.

I, too, lived on roots and locusts.

I, too, lived on roots and locusts.

I, too, lived on roots and locusts.

I, too --

Het is niet aan ons om dingen op te lossen

Die zijn niet van deze wereld.

Een wereld met God zou nog verontrustender zijn dan een universum zonder Hem.

Want als hij wreedheden tolereert,

Als hij zulke wreedheid goedkeurt,

Wie zou zo'n maker eigenlijk willen aanbidden?

Ze sloten haar dertig dagen op

In een donkere kamer onder het dak.

Ze braken haar wil met de stok --

Ze zal alles onthouden.

Je probeert me te redden,

Maar misschien ben ik niet verdwaald.

Het is niet jouw liefde die ik niet accepteer;

Het is deze wereld van God, geschapen door God, die ik niet kan accepteren.

Ik heb mezelf naar de oceaan gesleept,

En staarde de hele nacht in de lucht.

De enige levens die ik zag waren ver beneden mij:

Zwarte wateren, vol leven.

Ook ik leefde op wortels en sprinkhanen.

Ik ben ook in de wildernis geweest.

Ik streefde ook

Om tussen de uitverkorenen te staan,

Onder de sterken en machtigen.

Je probeert me te redden,

Maar misschien ben ik niet verdwaald.

Het is niet jouw liefde die ik niet accepteer;

Het is deze wereld van God, geschapen door God, die ik niet kan accepteren.

Ik heb mezelf naar de oceaan gesleept,

En staarde de hele nacht in de lucht.

De enige levens die ik zag waren ver beneden mij:

Zwarte wateren, vol leven.

Ook ik leefde op wortels en sprinkhanen.

Ook ik leefde op wortels en sprinkhanen.

Ook ik leefde op wortels en sprinkhanen.

Ook ik waardeerde de vrijheid waarmee Gij ons hebt gezegend;

Maar ik werd wakker.

En, zou geen waanzin dienen.

En, zou geen waanzin dienen.

En, zou niet...

De kus gloeit diep in zijn hart.

Maar de oude man houdt vast aan zijn idee.

(x6)

Het is niet aan ons om dingen op te lossen

Die zijn niet van deze wereld.

Ook ik leefde op wortels en sprinkhanen.

Ook ik leefde op wortels en sprinkhanen.

Ook ik leefde op wortels en sprinkhanen.

Ik ook --