Laugh - The Lulls in Traffic

Look at my face, does it still look the same?

You should know

You used to feel it every day

I’m defeated 'cause time has eroded

And the things that I’ve chosen to remember are over, over

But it’s water under the bridge, sand at the edge of the ocean

I stand alone hoping still but floating

Must feel better

How do you do it?

How have you done it in the past?

I used to laugh at you but now your wings are laughing right back

Can’t grasp you, can’t ask you to reconsider

'Cause you already planted the seeds for winter

It’ll be back again to safely inundate me

Blatantly painting, maybe on dream chasing

Hating me 'til the king himself come around paying me, right

Delusions of justice or karma coming through for  me

Arm in arm, you and me, I’d kill myself for that, for happenstance

Or for our half romance to at least come to a full finish

What’s there to do but laugh?

But I can honestly say that I forgot to do that

When the sun’s out I hate you, but by moonlight I love you

I miss you

Every night is a struggle

When i was with you, I forgot who I was and things made sense

Now my time is spent engaged in preemptive defense

Building a fence around the cloud that hangs over my head

'Cause my joy is shattered glass and my laugh is pretend

So pretend you never met me

Wish I could do the same

Because I sold tomorrow short for a new today

I fell past the tree line, past the street

And under the subway, my past repeats

My last reprieve is the grief that fights on

Rock bottom, limestone, spotlight, i am alone

Ready to speak but my words lost their purity

Invisible disease that is now blurring the line between real and fake

I felt safe when I was with you

You’d light up and laugh when I kissed you

It seems happiness is an illusion, and you’ve mastered it

I can tell, it shows up in every photograph that I have

Plastered up on my wall, subtracted

Back from when you still loved me, past tense

And if I failed at life but made you smile it was worth it

Hypnotized on the surface level

But a kiss from your lips is worthless

Hello, wish I could take it back

I’m sorry, didn’t mean to make you laugh

Kijk naar mijn gezicht, ziet het er nog steeds hetzelfde uit?

Je zou moeten weten

Vroeger voelde je het elke dag

Ik ben verslagen omdat de tijd is geërodeerd

En de dingen die ik heb gekozen om te onthouden, zijn voorbij, voorbij

Maar het is water onder de brug, zand aan de rand van de oceaan

Ik sta alleen, nog steeds hopend maar zwevend

Moet zich beter voelen

Hoe doe je het?

Hoe heb je het in het verleden gedaan?

Ik lachte vroeger om je, maar nu lachen je vleugels meteen terug

Ik kan je niet begrijpen, kan je niet vragen om te heroverwegen

Omdat je de zaden voor de winter al hebt geplant

Het komt weer terug om me veilig te overspoelen

Overduidelijk aan het schilderen, misschien op droomjacht

Ze haten me totdat de koning zelf langskomt om me te betalen, toch?

Waanideeën van rechtvaardigheid of karma komen door voor me

Arm in arm, jij en ik, daar zou ik zelfmoord voor plegen, toevallig

Of voor onze halve romance om op zijn minst tot een volledig einde te komen

Wat kun je anders doen dan lachen?

Maar ik kan eerlijk zeggen dat ik dat vergeten ben te doen

Als de zon schijnt, haat ik je, maar bij maanlicht hou ik van je

Ik mis jou

Elke nacht is een strijd

Toen ik bij jou was, vergat ik wie ik was en was het logisch

Nu ben ik bezig met preventieve verdediging

Een hek bouwen om de wolk die boven mijn hoofd hangt

Want mijn vreugde is gebroken glas en mijn lach is alsof

Dus doe alsof je me nooit hebt ontmoet

Ik wou dat ik hetzelfde kon doen

Omdat ik morgen kort heb verkocht voor een nieuwe vandaag

Ik viel langs de boomgrens, langs de straat

En onder de metro herhaalt mijn verleden

Mijn laatste uitstel is het verdriet dat doorgaat

Rotsbodem, kalksteen, spotlight, ik ben alleen

Klaar om te spreken, maar mijn woorden verloren hun zuiverheid

Onzichtbare ziekte die de grens tussen echt en nep doet vervagen

Ik voelde me veilig toen ik bij je was

Je zou oplichten en lachen als ik je kuste

Het lijkt erop dat geluk een illusie is, en je hebt het onder de knie

Ik zie het, het verschijnt op elke foto die ik heb

Gepleisterd op mijn muur, afgetrokken

Terug van toen je nog van me hield, verleden tijd

En als ik faalde in het leven, maar je aan het lachen maakte, was het het waard

Gehypnotiseerd op het oppervlakteniveau

Maar een kus van je lippen is waardeloos

Hallo, ik wou dat ik het terug kon nemen

Het spijt me, het was niet mijn bedoeling om je aan het lachen te maken