Dominant - The Lulls in Traffic

Violet kaleidoscope closed and eyelids open again

To see leaves pushed by the wind

It’s cold, my breath in the air

Up the stairs to upstairs where we live

I can see past our bricks to other brick buildings

I’d like to grab my marker and draw

Look to my pa

He smiles through his beard

I tug at it

He hands me a green one

Puts a piece of paper up

A painting of his hanging above what I’m drawing

It’s so colorful

I’m standing in his shadow

I scribble

My mom laughs

I must have done something great

Time for a break

I lower my head

Fall asleep with them in my periphery

He wakes up with the KGB knocking at his door

For the pieces he painted and exhibited the week before

He’s hiding artwork under his floor again

Rumors about that circulated back to this particular officer

He’s here to put an end to it

Lock my father away with the rest of his friends in the movement

Life on the line just to prove that the people still have a right

Would I have that kind of courage later down the line when I’m alive?

Hard not be a conspiracy theorist after all your friends have died

Under a subway train or in an apartment fire

Because of things that you believed in and decided to write

Put a brush to the canvas and aspire to fly

Handcuffs on, eyes closed

How could he survive this life?

How could he survive this life?

I open my eyes

Been some time since he left

And even though he brought our family to the US

Where I’m free to express myself

But still a slave to debt

Repeatedly making art for someone else’s financial benefit

Cataloguing his works while listening to my catalogue of words

Reflecting, wondering whether my passion is dwarfed

Am I still in his shadow or have I eclipsed it?

Is the light inside bright enough?

Is it worth fixing?

And who really makes their own decisions?

Am I an artist because I wanted to be?

Or did he give me that ambition?

Doubly supported by my mom and sister

I was tossed into the system but bred by the resistance

That’s an interesting mix then

Putting a price of my passion so I can enjoy living

But it’s catching up

Staring at a screen, I’ve had enough

I’m going through shed after shed of his paintings stacked up

I see the signs

What would he have done?

Trying to add it up

Violette caleidoscoop dicht en oogleden weer open

Bladeren zien voortgeduwd door de wind

Het is koud, mijn adem in de lucht

De trap op naar boven waar we wonen

Ik kan langs onze stenen naar andere stenen gebouwen kijken

Ik wil graag mijn stift pakken en tekenen

Kijk naar mijn pa

Hij lacht door zijn baard

Ik trek eraan

Hij geeft me een groene

Zet een stuk papier op

Een schilderij van hem hangt boven wat ik teken

Het is zo kleurrijk

Ik sta in zijn schaduw

ik krabbel

Mijn moeder lacht

Ik moet iets geweldigs hebben gedaan

Tijd voor een pauze

Ik laat mijn hoofd zakken

Val met hen in slaap in mijn periferie

Hij wordt wakker met de KGB die op zijn deur klopt

Voor de stukken die hij de week ervoor schilderde en exposeerde

Hij verstopt weer kunstwerken onder zijn vloer

Geruchten daarover circuleerden terug naar deze specifieke officier

Hij is hier om er een einde aan te maken

Sluit mijn vader op met de rest van zijn vrienden in de beweging

Het leven staat op het spel om te bewijzen dat de mensen nog steeds recht hebben

Zou ik dat soort moed later hebben als ik nog leef?

Het is moeilijk om geen samenzweringstheoreticus te zijn nadat al je vrienden zijn gestorven

Onder een metro of in een appartementsbrand

Vanwege dingen waar je in geloofde en besloot te schrijven

Zet een penseel op het canvas en streef ernaar om te vliegen

Handboeien om, ogen dicht

Hoe kon hij dit leven overleven?

Hoe kon hij dit leven overleven?

Ik open mijn ogen

Het is al een tijdje geleden dat hij wegging

En hoewel hij ons gezin naar de VS bracht

Waar ik vrij ben om mezelf uit te drukken

Maar nog steeds een slaaf van de schuld

Herhaaldelijk kunst maken voor het financiële voordeel van iemand anders

Zijn werken catalogiseren terwijl ik naar mijn woordenlijst luister

Reflecteren, me afvragen of mijn passie in het niet valt

Sta ik nog steeds in zijn schaduw of heb ik die overschaduwd?

Is het licht binnen helder genoeg?

Is het de moeite waard om het te repareren?

En wie maakt echt zijn eigen beslissingen?

Ben ik een artiest omdat ik dat wilde zijn?

Of gaf hij me die ambitie?

Dubbel gesteund door mijn moeder en zus

Ik werd in het systeem gegooid, maar gefokt door de weerstand

Dat is dan een interessante mix

Een prijs stellen op mijn passie, zodat ik kan genieten van het leven

Maar het is aan het inhalen

Naar een scherm staren, ik heb er genoeg van

Ik ga door schuur na schuur van zijn schilderijen opgestapeld

Ik zie de borden

Wat zou hij hebben gedaan?

Ik probeer het op te tellen