Julie - The Levellers

Julie was a lonely girl

She said she was born that way

She always felt that way

She left home at age sixteen

Got a job that’s what you’re supposed to do

That’s what you’ve got to do

She fell in love and settled down

In a council place there on the edge of town

She’d feel alone in a crowded room

Cry when she heard a happy tune

It would be nice to holiday

Till they took her job away

They just took her life away

And doing nothing isn’t fun

When you’ve nothing from witch to run

Nowhere left to run

She’d visit the social every day

Every time be turned away

Every time be turned away

A hundred stairs to her new room

Over glass and blackened spoons

Children grow old so soon

Past the kids who gather there

Pain masked by narcotic stares

But no one really cares

Her dreams were cut up and bled dry

A million voices in her cry

Julie waits, her world is her window

And Julie hates, just what she doesn’t know

And Julie hates, she hates the world below

But Julie loves

She loves too much to know

Julie was een eenzaam meisje

Ze zei dat ze zo geboren was

Zo voelde ze zich altijd

Ze verliet het huis op zestienjarige leeftijd

Heb je een baan, dat is wat je hoort te doen

Dat is wat je moet doen

Ze werd verliefd en ging zitten

In een gemeentehuis daar aan de rand van de stad

Ze zou zich alleen voelen in een overvolle kamer

Huilen als ze een vrolijk deuntje hoorde

Het zou leuk zijn om op vakantie te gaan

Tot ze haar baan afpakten

Ze namen gewoon haar leven weg

En niets doen is niet leuk

Als je niets hebt van heks om te rennen

Nergens meer om te rennen

Ze zou elke dag het sociale bezoeken

Elke keer worden afgewezen

Elke keer worden afgewezen

Honderd trappen naar haar nieuwe kamer

Over glas en zwartgeblakerde lepels

Kinderen worden zo snel oud

Langs de kinderen die zich daar verzamelen

Pijn gemaskeerd door verdovende blikken

Maar niemand geeft er echt om

Haar dromen werden in stukken gesneden en bloedden droog

Een miljoen stemmen in haar gehuil

Julie wacht, haar wereld is haar venster

En Julie heeft een hekel aan, net wat ze niet weet

En Julie haat, ze haat de wereld beneden

Maar Julie houdt van

Ze houdt te veel om te weten