Natasha Lost - The Great Comet Original Cast

I smile and shake and the opera continues,

And I am quite submissive to the world I am in.

My previous life is slipping away from me.

My distant past is gone is gone.

And the rest of the night

I can’t take my eyes away from him.

His glittering eyes and his tender smile.

And as I am leaving flush and nervous,

He touches my arm and I turn around.

And he is looking at me with his glittering eyes and his tender smile.

Oh God I am lost

How could I let him?

Everything is dark, obscure, and terrible.

I don’t understand this.

Oh God, I am lost.

Back in the theatre full of lights

Where tenors jumped about in tinsel jackets

Young girls and older men cried bravo, enraptured

There it all seemed simple

But now alone I am tortured

My conscience naws away at my heart

Am I spoiled for Andrey’s love or not?

Oh I can soothe myself with irony.

Nothing it was nothing.

I didn’t lead him on at all.

No one will ever know.

I’ll never see him again.

Nothing has happened and Andrey can love me still.

Oh God why isn’t he here?

And yet it was like there was nothing between us

No veil, no modesty, just his face and strong hands

His glittering eyes and his tender smile

That gold handsome man who pressed my arm

Ik glimlach en schud en de opera gaat verder,

En ik ben behoorlijk onderdanig aan de wereld waarin ik me bevind.

Mijn vorige leven glijdt van me af.

Mijn verre verleden is weg is weg.

En de rest van de nacht

Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden.

Zijn glinsterende ogen en zijn tedere glimlach.

En terwijl ik blozen en nerveus vertrek,

Hij raakt mijn arm aan en ik draai me om.

En hij kijkt me aan met zijn glinsterende ogen en zijn tedere glimlach.

Oh God, ik ben verloren

Hoe kon ik hem laten?

Alles is donker, duister en verschrikkelijk.

Ik begrijp dit niet.

Oh God, ik ben verdwaald.

Terug in het theater vol licht

Waar tenoren rondsprongen in klatergoudjasjes

Jonge meisjes en oudere mannen riepen bravo, verrukt

Daar leek het allemaal simpel

Maar nu alleen ik ben gemarteld

Mijn geweten knaagt aan mijn hart

Ben ik verwend met Andrey's liefde of niet?

Oh, ik kan mezelf kalmeren met ironie.

Niets, het was niets.

Ik heb hem helemaal niet geleid.

Niemand zal het ooit weten.

Ik zal hem nooit meer zien.

Er is niets gebeurd en Andrey kan nog steeds van me houden.

Oh God, waarom is hij hier niet?

En toch was het alsof er niets tussen ons was

Geen sluier, geen bescheidenheid, alleen zijn gezicht en sterke handen

Zijn glinsterende ogen en zijn tedere glimlach

Die gouden knappe man die op mijn arm drukte