Forsaken Love - Original - The Carter Family

They stood in the moonlight nearby the gate

Goodbye, my darling, I know you’ll wait

She ceased weeping and smiled through tears

Saying, I’ve been true, love, through these long years

For on tomorrow at the break of day

He was to journey far far away

He held her closer, his promised bride

And to her questions these words replied

I’ve loved you always, yes, I’ve been true

My heart shall never be, love, but for you

Oh, darling, believe me, far over the sea

Through life or death, still faithful I’ll be

One year passed by, he’s coming home

His pilgrimage over, no longer to roam

And smiling, he thinks of her shining eye

Shining with welcome, a glad surprise

A dainty letter he takes from his breast

To which his extended lips were pressed

And reading once more by the warming light

The words he had spoken to her that night

Once more he seeks the old garden gate

But he arrives, alas, alas, it’s too late

The wedding is over, the knot is tied

He finds his darling another’s bride

And later they found him there on the grass

A pistol nearby, still holding fast

A crop of letters that explained the deed

And in the pale moonlight these words did read

Ze stonden in het maanlicht bij de poort

Tot ziens, mijn schat, ik weet dat je zult wachten

Ze hield op met huilen en glimlachte door tranen heen

Zeggen, ik ben trouw geweest, liefde, door deze lange jaren

Voor morgen bij het aanbreken van de dag

Hij zou ver weg reizen

Hij hield haar dichter tegen zich aan, zijn beloofde bruid

En op haar vragen beantwoordden deze woorden

Ik heb altijd van je gehouden, ja, ik ben waar geweest

Mijn hart zal nooit zijn, liefde, maar voor jou

Oh, schat, geloof me, ver over de zee

Door leven of dood zal ik nog steeds trouw zijn

Een jaar ging voorbij, hij komt naar huis

Zijn pelgrimstocht voorbij, niet langer om te zwerven

En lachend denkt hij aan haar stralende oog

Stralend van welkom, een blije verrassing

Een sierlijke brief die hij van zijn borst haalt

Waarop zijn uitgestrekte lippen werden gedrukt

En nog een keer lezen bij het verwarmende licht

De woorden die hij die avond tegen haar had gesproken

Nogmaals zoekt hij het oude tuinhek

Maar hij komt, helaas, helaas, het is te laat

De bruiloft is voorbij, de knoop is gelegd

Hij vindt zijn lieveling de bruid van een ander

En later vonden ze hem daar op het gras

Een pistool in de buurt, nog steeds vast

Een reeks brieven die de daad verklaarden

En in het bleke maanlicht lazen deze woorden