Faded Coat Of Blue - The Carter Family

My brave boy sleeps in his faded coat of blue

In a lonely grave unknown lies a heart that beats so true

He sank faint and hungry among the Spanish brave

And they laid him sad and lonely within his nameless grave

No more the bugle calls the weary one

Rest noble spirit in their graves unknown

For we’ll find you and know you among the good and true

Where a robe of white is given for a faded coat of blue

He cried «give me water and just a little crumb

And my mother she will bless you through all the years to come

And tell my sweet sister so gentle good and true

That I’ll meet her up in heaven in my faded coat of blue»

No dear one was nigh him to close his mild blue eyes

No gentle voice was by him to give him sweet replies

No stone marks the lonely sod on a lad so brave and true

In a lonely grave he’s sleeping in his faded coat of blue

Mijn dappere jongen slaapt in zijn vervaagde blauwe jas

In een eenzaam graf, onbekend ligt een hart dat zo waar klopt

Hij zonk flauw en hongerig onder de Spaanse dapperen

En ze legden hem verdrietig en eenzaam in zijn naamloze graf

Niet meer roept de bugel de vermoeide op

Rust nobele geest in hun graven onbekend

Want we zullen je vinden en je kennen tussen de goeden en waarachtigen

Waar een wit gewaad wordt gegeven voor een vervaagde jas blauw

Hij riep "geef me water en een beetje kruimel"

En mijn moeder zal je zegenen in de komende jaren

En vertel mijn lieve zus zo zachtaardig goed en waar

Dat ik haar in de hemel zal ontmoeten in mijn vervaagde blauwe jas»

Niemand was bij hem in de buurt om zijn zachtblauwe ogen te sluiten

Er was geen zachte stem van hem om hem lieve antwoorden te geven

Geen steen markeert de eenzame zode op een jongen die zo moedig en waar is

In een eenzaam graf slaapt hij in zijn vervaagde blauwe jas