Вера - Телевизор

Тихо, вдали от славных будней,

Почти во сне, почти без мучений,

Задержав свой взгляд на старой иконе,

Задержав свой выдох на мгновенье,

Ты умерла, и величие смерти

Не остановит мой смех.

Ты была, пожалуй,

Самой постылой из всех

Моих женщин, похожих на мать,

Женщин, похожих на сеть,

Женщин, похожих на славу,

Женщин, похожих на смерть.

Вера, ты умерла…

Прощай, раба унылого детства.

Хочешь, я отведу тебе угол

В памяти где-нибудь между

Первой любовью и школьным другом?

Я подарю тебе мрамор белый —

Забвение на смертном ложе,

Чтобы на кладбище вечных истин

Стало одной могилой больше.

Ты умерла, и величие смерти

Не остановит мой смех.

Ты была, пожалуй,

Самой постылой из всех

Моих женщин, похожих на мать,

Женщин, похожих на сеть,

Женщин, похожих на славу,

Женщин, похожих на смерть.

Вера, ты умерла

Тихо, вдали от будней…

Rustig, weg van het glorieuze leven van alledag,

Bijna in een droom, bijna zonder kwelling,

Houd je blik op het oude icoon,

Even je adem inhouden,

Je stierf, en de grootsheid van de dood

Zal mijn lach niet stoppen.

Je was waarschijnlijk

De meest hatelijke van allemaal

Mijn moederachtige vrouwen

Vrouwen houden van een net

Vrouwen houden van glorie

Vrouwen houden van de dood.

Vera, je bent dood...

Vaarwel, slaaf van een saaie jeugd.

Als je wilt, neem ik je een hoekje mee

In het geheugen ergens tussen

Eerste liefde en schoolvriend?

Ik zal je wit marmer geven -

Vergetelheid op het sterfbed

Naar het kerkhof van eeuwige waarheden

Er was nog een graf.

Je stierf, en de grootsheid van de dood

Zal mijn lach niet stoppen.

Je was waarschijnlijk

De meest hatelijke van allemaal

Mijn moederachtige vrouwen

Vrouwen houden van een net

Vrouwen houden van glorie

Vrouwen houden van de dood.

Geloof, je bent dood

Rustig, weg van het dagelijkse leven...