Мегамизантроп - Телевизор

У виска белой ночи ствол,

Как река одиночество.

Паутина Петропавловки,

Казематы моей тоски.

Переливы девичих стай,

Эта музыка так проста.

«Эта музыка — ядовитый сироп" —

Ворчит мой Мегамизантроп.

Он — упрямый ублюдок,

Он строг и ревнив.

Я его не люблю,

Но согласен с ним.

В конце любой сказки обман,

Человечество — куча дерьма.

Но сейчас-то лето,

Совсем другое дело.

Брюзжание твоё мне осточертело.

Эти люди беспечны,

Я один из них.

Заткнись, хотя бы до осени.

Между Мегамизантропом и мной

Возникает эта пропасть весной.

Но лишь только зимний ветер подул,

Мы живём на этом свете в ладу

Bij de tempel van de witte nacht staat een stam,

Als een rivier van eenzaamheid

Web van Petropavlovka,

Kazematten van mijn angst.

Overstromen van meisjesachtige kudden,

Deze muziek is zo simpel.

Deze muziek is giftige siroop

Moppert mijn Megasantroop.

Hij is een koppige klootzak

Hij is streng en jaloers.

Ik vind hem niet leuk,

Maar ik ben het met hem eens.

Aan het einde van elk sprookje, bedrog

De mensheid is een bende rotzooi.

Maar nu is het zomer

Een heel andere zaak.

Ik heb genoeg van je gemopper.

Deze mensen zijn onvoorzichtig

Ik ben een van hen.

Hou je mond, in ieder geval tot de herfst.

Tussen Megasanthrope en mij

Deze afgrond verschijnt in het voorjaar.

Maar zodra de winterwind blies,

We leven in harmonie in deze wereld