Акварель - Телевизор

Молчат все факсы в этой стране,

Молчит телефон, и писем нет.

Я зову тебя, кричу во сне,

Я жду сигнала, как на войне.

Меня не слышно из-за воя машин,

Всюду волны — воздух дрожит.

Волны, умоляю вас —

Связь, дайте мне связь…

Но сегодня совсем другой день,

Сегодня я знаю — ты где-то здесь.

Я смотрю вверх очарованно,

Такого неба я не видел давно…

Просто с юным южным ветром

Из-за дальних счастливых морей

Ты мне прислала небо,

Нежное, как акварель.

Ты мне прислала сказку,

Где розовые облака,

Где тихие теплые краски

Сложились в волшебный закат,

Где пеплом по голубому

Рассыпан ласковый дым,

Где солнце последней горящей строкою

Ложится в пушистые льды…

Кроткий ветер — твои поцелуи,

Чайки — буквы в словах о любви,

Над безумным смятением улиц —

Неземные цвета твои.

И пускай будет ночь со снегом —

Во мне не умереть

Твоему спокойному небу,

Нежному, как акварель…

Alle faxen in dit land zijn stil,

De telefoon is stil en er zijn geen brieven.

Ik bel je, ik schreeuw in mijn slaap,

Ik wacht op een signaal, zoals in een oorlog.

Ik kan niet worden gehoord vanwege het gehuil van auto's,

Overal golven, de lucht trilt.

Golven, ik smeek je -

Link, geef me een link...

Maar vandaag is een heel andere dag

Vandaag weet ik dat je hier ergens bent.

Ik kijk gefascineerd omhoog

Zo'n lucht heb ik al lang niet meer gezien...

Gewoon met de jonge zuidenwind

Van verre gelukkige zeeën

Je hebt me de hemel gestuurd

Delicaat als aquarel.

Je stuurde me een sprookje

Waar zijn de roze wolken

Waar zijn de stille warme kleuren

Gevormd tot een magische zonsondergang,

Waar as op blauw

Verspreide zachte rook

Waar is de zon met de laatste brandende lijn

Ligt in pluizig ijs...

Zachte wind - jouw kussen,

Meeuwen zijn letters in woorden over liefde,

Boven de gekke verwarring van de straten -

Jouw onaardse kleuren.

En laat er een nacht zijn met sneeuw -

ik kan niet dood

Jouw kalme lucht

Delicaat als aquarel...