Vanhan jermun purnaus - Tapio Rautavaara

On protestia kuultu monenlaista,

vaan yksi vielä sekaan mahtuu kai.

Tää laulu on vain heistä sotilaista,

he asein kerran protestoida sai.

En laulullani mieli riitaa haastaa,

mä tarpeekseni riidoista jo sain.

Mut vanhan jermun rintaa se niin raastaa,

kun pilkkalaulut kuulee nuorempain.

Nyt lauletaan kuin lapsellista on tää,

kun aikamiehet maassa piehtaroi.

Vaan mitäs teet kun pommit maata kyntää,

ja tykkein laulu kaikkialla soi.

Me ryömimme kuin pikkulapset maassa,

ja aseitamme raahasimme niin.

Ja huudoissamme usein pelokkaissa,

myös äitiäkin kovin kaivattiin.

No mikäs siinä, samaa mieltä oomme,

ei sotaa enää koskaan tulla saa.

Vaan toivomatta aina kohtaloomme,

niin outo voima sodat marssittaa.

Jos voitte nuoret paremmaksi saada,

tään maailman niin sodan särkemän.

Me emme varmaan toiveitanne kaada,

kun hoidatte tään jutun tärkeän.

Te ette tiedä heistä kummun alla,

me tunsimme myös heidät jokaisen.

Ja heidän kanssaan kerran rintamalla,

me teimme liiton elinaikaisen.

Vaan elinaika heidän kohdallansa,

se äänettömään päättyi protestiin.

Me jotka jäimme kukin ajallansa,

myös hiljenemme, vaikenemme niin.

Siis miettikää nyt nuoret hetken verran,

nyt ette ehkä protestoida vois,

jos ei me vanhat sotajermut kerran

myös teidän eestä protestoitu ois.

Er zijn veel soorten protesten gehoord,

maar ik kan er nog steeds in passen.

Dit lied gaat alleen over die soldaten,

ze pistool een keer geprotesteerd.

Met mijn lied vind ik het niet erg om ruzie te maken,

Ik had al genoeg van de ruzies.

Maar het schuurt zo op de borst van oude Jermu

als de jongere de jongere hoort.

Laten we zingen alsof het kinderachtig is,

toen de tijdgenoten van het land woonden.

Maar wat doe je als de bommen de grond omploegen,

en overal speelt het kanonlied.

We kruipen als kleine kinderen op de grond,

en we sleepten onze wapens zo voort.

En in onze kreten, vaak in angst,

de moeder was ook hard nodig.

Nou, daar zijn we het over eens,

er komt nooit meer oorlog.

Maar niet altijd ons lot wensend,

zo'n vreemde strijdmacht marcheert.

Als je jongeren beter kunt maken,

de wereld is zo door oorlog verscheurd.

We zullen waarschijnlijk onze hoop niet verliezen,

als je voor dit belangrijke ding zorgt.

Je kent ze niet onder de heuvel,

we kenden ze ook allemaal.

En met hen eens op de voorgrond,

we hebben het verbond voor het leven gesloten.

Maar een leven lang voor hen,

het eindigde stil in protest.

Wij die elk onze tijd hebben gemist

wij zwijgen ook, dat blijven wij ook.

Dus denk even aan de jongeren,

nu kun je misschien niet protesteren,

zo niet wij oude oorlog ooit

ook tegen jou geprotesteerd ois.