Isoisän Olkihattu - Tapio Rautavaara

Mä tässä kerran ullakolle yksin kapusin

Ja sattumalta vanhan kaapin siellä aukaisin

Mä sitä pengoin mitä lienen oikein etsinyt

Niin löysin vanhan olkihatun siitä kerron nyt

Sen pölystä kun puhdistin ja sitä kääntelin

Ja ullakolle vanhan arkun päälle istahdin

En aikaa tiedä miten kauan siinä viivähdin

Kun isoisän tarinaa mä hiljaa muistelin

Ol' kerran pieni hattukauppa sivukadulla

Niin pientä kauppaa nykyään et löydä todella

Ja siihen puotiin isoisä kerran piipahti

Hän kauan etsi olkihatun viimein valitsi

Vaan valinta se tuskin siinä aikaa vienyt ois

Kas syy on toinen hennonnut ei millään mennä pois

Kun kerran katsoi myyjättären silmiin sinisiin

Jo kaikki hatut ostanut hän kohta olis niin

Näin kului aikaa sinisilmäin vuoksi tosiaan

Nyt romanssi niin kaunis kohta puhkes kukkimaan

Ja joka päivä iltasin kun kello tuli kuus

Nähtiin eräs herrasmies ja olkihattu uus

Odottavan sulkemista pienen myymälän

Ja kahden nuoren kulkevan luo puiston hämärän

Ei kauniimmin tää satu pieni päättyä nyt voi

Kun kera syksyn lehtien hääkellot heille soi

Näin kuvat kulki muistoissani hämys ullakon

Ja mietin kuinka kaunis sentään ihmiselo on

Vaan miten vähän jääkään meistä muistoks tulevain

Kuin isoisän tarinasta olkihattu vain

Mutt ehkä ajan tomun alta joku toinenkin

Joskus pienen muiston löytää niin kuin minäkin

Näin isoisän olkihattu sai mun laulamaan

Ja vanhan kaapin kätköihin sen laitoin uudestaan

Deze keer was ik alleen op zolder

En toevallig opende ik daar de oude kast

Ik deed waar ik waarschijnlijk naar op zoek was

Dus ik vond een oude strohoed waar ik je nu over zal vertellen

Het was stof toen ik het schoonmaakte en draaide

En op zolder ging ik op de oude kist zitten

Ik weet niet hoe lang ik te laat was

Toen ik me stilletjes het verhaal van mijn grootvader herinnerde

Er was eens een kleine hoedenwinkel in een zijstraat

Zo'n kleine winkel vind je tegenwoordig niet meer

En opa kwam die winkel binnen

Hij lang op zoek naar een strohoed koos uiteindelijk

Maar de keuze ervan kostte nauwelijks de tijd

Is de reden een andere uitgedund geen manier om weg te gaan?

Ooit in blauw in de ogen van de verkoopster gekeken

Hij zou snel alle hoeden hebben gekocht

Het kostte echt tijd vanwege de blauwe ogen

Nu barstte de romantiek van zo'n mooi punt in bloei

En elke avond om zes uur

Een heer en een nieuwe strohoed werden gezien

Wachten op de sluiting van een kleine winkel

En twee jonge voorbijgangers creëren de schemering van het park

Niet mooier dit sprookje kan nu klein einde

Wanneer met de herfstbladeren de trouwklokken voor hen luiden

Zo gingen de beelden door mijn herinneringen op de schemerzolder

En ik vraag me af hoe mooi het mensenleven uiteindelijk is

Maar hoe weinig zullen we ons in de toekomst herinneren

Zoals het verhaal van een grootvader met alleen een strohoed

Maar misschien zit er nog iemand onder het stof

Soms vind je een kleine herinnering zoals ik

Zo deed opa's strohoed me zingen

En ik heb hem weer in de oude kast gezet