Увы (feat. Заги Бок) - Tandem Foundation, Заги Бок

В воздухе пахнет сыростью ноябрь плел весь день,

Я вновь пропавший без вести, но как себя вести.

Как это вынести это увы мой стиль,

Сиди на месте дрозд ты просто не пи*ди.

Звучок по полной потом поток в микро дешевый,

Но если ты не понял увы ты слушал ж*пой.

Я взял два слова с разных строчек и их заштопал.

А ты за шторой прячешь окна чтоб не вошел никто.

Сквозь решето я пропускаю все остатки мозга,

Остатки остаются внутри белой полоской.

Все слишком просто увы твой разум слишком плоский.

Чтобы понять, о чем я заваливайся в гости.

Кидаю горсти грусти может быть попустит,

Где-то по ту степь меня поймут по-русски.

Держи свой курс на музыку,

Окраина Москвы передает привет во все дворы, увы.

В воздухе пахнет серостью словно конец всему,

Мы живем песнями даже когда идем ко дну.

Увы, но вы не тру, увы, но ты не крут.

Самокрутка в круг, но ваши рифмы не прут.

Кто тут, тут Слэмо, и где бы я не был.

Это мой рэпчик и по ходу он со мной навечно.

Косой подлечен, плюс косой на вечер.

С невнятной речью с парнями по приречке.

В воздухе пахнет серостью, как при СССР,

В городе ветер ноябрь окна на север.

Крашу последние резервы для соседей присев.

Развернув газетку, домофон, двухкассетник.

Играет бит, что держит тебя прибитым к полу.

Заги Бок тот типок в желтом поло,

Что никак не положит свои зубы на полку.

Пока в рэпе так много бестолковых пи*даболов.

И бардак, как на заборах кварталов,

Где мои парни курят со рта и идет пар изо рта их,

И я их встретив не спроста им пятак кидаю,

Но вам до них увы и ах, как до Китая *пты.

De lucht ruikt de hele dag naar vochtig november,

Ik ben weer vermist, maar hoe moet ik me gedragen.

Hoe kan ik dit verdragen, helaas, mijn stijl,

Ga zitten waar je bent, spruw, je neukt gewoon niet.

Geluid in vol dan stroom in micro goedkoop,

Maar als je het niet begreep, helaas, je luisterde naar f * sing.

Ik nam twee woorden uit verschillende regels en herstelde ze.

En je verbergt de ramen achter het gordijn zodat niemand binnenkomt.

Door de zeef passeer ik alle overblijfselen van de hersenen,

De overblijfselen blijven binnen een witte streep.

Alles is te simpel, helaas, je geest is te plat.

Kom eens langs om te begrijpen waar ik het over heb.

Ik gooi handenvol verdriet, misschien laat het me toe,

Ergens langs die steppe zullen ze me in het Russisch verstaan.

Houd je koers op muziek

De buitenwijken van Moskou groeten helaas alle binnenplaatsen.

De lucht ruikt naar grijsheid als het einde van alles

We leven volgens liedjes, zelfs als we naar de bodem gaan.

Helaas, maar je werkt niet, helaas, maar je bent niet cool.

Een sigaret rollen in een cirkel, maar je rijmpjes werken niet.

Wie is hier, hier is Slemo, en waar ik ook ben.

Dit is mijn rapper en onderweg is hij voor altijd bij me.

Schuin behandeld, plus schuin voor 's avonds.

Met onduidelijke spraak met de jongens langs de rivier.

De lucht ruikt naar saaiheid, zoals in de USSR,

In de stad is de wind in november, de ramen zijn op het noorden.

Gehurkt schilder ik de laatste reserves voor mijn buren.

Een krant uitgevouwen, een intercom, een twee-cassetterecorder.

Speelt de beat die je aan de grond genageld houdt.

Zagi Bok is die man in de gele polo

Dat zet zijn tanden niet op de plank.

Tot nu toe zijn er zoveel domme flikkertjes in rap.

En een puinhoop, zoals op de hekken van wijken,

Waar mijn mannen uit hun mond roken en stoom uit hun mond komt,

En als ik ze ontmoet, gooi ik niet voor niets een stuiver naar ze,

Maar helaas, en oh, voor jou, voor zover China *pts.