Каблуки - Tandem Foundation

Припев:

Она выше меня, хотя нет.

Она на каблуках, как себя держать в руках мне,

Она не знает меня, это надо менять,

Так смотрит в глаза мне.

Она выше меня, хотя нет.

Она на каблуках, как себя держать в руках мне,

Она не знает меня, это надо менять,

Так смотрит в глаза мне.

На кухне крепкий кофе листы скомканы,

Ночь не закончится пока я пишу свои строки.

Дым от восточного чего-то кусок из Марокко,

Это не допинг вижу из чего ты соткана.

Я боюсь что сам придумал многое,

Твоя магия я был, как ребенок.

Твоя магия она заставила меня лаять.

Моя память она итак уже пропадает.

Прямо сейчас или никогда,

Это наш шанс и судьба нам его с тобой дарит.

Прямо сейчас или никогда,

И она как никто об этом знает.

Давай держаться за руку давай будешь мной занята,

Будешь моей маленькой, моей лялькой.

Моей беде и праздниках,

От нашей первой встречи до самой старости.

Припев:

Она выше меня, хотя нет.

Она на каблуках, как себя держать в руках мне,

Она не знает меня, это надо менять,

Так смотрит в глаза мне.

Она выше меня, хотя нет.

Она на каблуках, как себя держать в руках мне,

Она не знает меня, это надо менять,

Так смотрит в глаза мне.

Впредь давай держаться за руки,

Я начинаю все заново, чтобы завтра все забылось, все что замерло.

Мое сознание в ссадинах, лучше не знать,

Это такое чувство будто бы не сдал ни одного экзамена.

Когда душа никем не занята,

Я знаю так бывает в окружении.

Необязательно писателей, куда проще найти себе занятие,

Которое поймут приятели, но только чего ради то?

Муза пойми мне важно чтоб мы ладили,

Ты наделила меня этой псевдо «привлекательностью».

Вот только с какой стати я должен себя тратить на то что,

Бы писать эти слова листать их на старте.

У всех бывает стимул сделать лучше,

Дабы не стать стандартным и не податься случаю.

Лишь бы писала ручка, лишь бы гудела боль в висках,

А ты просто держи мою ладонь и не отпускай.

Припев:

Она выше меня, хотя нет.

Она на каблуках, как себя держать в руках мне,

Она не знает меня, это надо менять,

Так смотрит в глаза мне.

Она выше меня, хотя нет.

Она на каблуках, как себя держать в руках мне,

Она не знает меня, это надо менять,

Так смотрит в глаза мне.

Refrein:

Ze is langer dan ik, hoewel nee.

Ze staat op hakken, hoe kan ik mezelf beheersen,

Ze kent me niet, dat moet veranderd worden,

Dus hij kijkt in mijn ogen.

Ze is langer dan ik, hoewel nee.

Ze staat op hakken, hoe kan ik mezelf beheersen,

Ze kent me niet, dat moet veranderd worden,

Dus hij kijkt in mijn ogen.

In de keuken liggen sterke koffiebladen verfrommeld,

De nacht zal niet eindigen terwijl ik mijn regels schrijf.

Rook van iets oosters, een stuk uit Marokko,

Dit is geen dope, ik zie waar je van gemaakt bent.

Ik ben bang dat ik veel heb verzonnen,

Jouw magie Ik was als een kind.

Door jouw magie liet ze me blaffen.

Mijn geheugen is al aan het vervagen.

Nu of nooit

Dit is onze kans en het lot geeft het ons samen met jou.

Nu of nooit

En dat weet ze als geen ander.

Laten we elkaars hand vasthouden, laten we bezig zijn met mij,

Je zult mijn kleine zijn, mijn baby.

Mijn ongeluk en vakantie,

Van onze eerste ontmoeting tot op hoge leeftijd.

Refrein:

Ze is langer dan ik, hoewel nee.

Ze staat op hakken, hoe kan ik mezelf beheersen,

Ze kent me niet, dat moet veranderd worden,

Dus hij kijkt in mijn ogen.

Ze is langer dan ik, hoewel nee.

Ze staat op hakken, hoe kan ik mezelf beheersen,

Ze kent me niet, dat moet veranderd worden,

Dus hij kijkt in mijn ogen.

Laten we vanaf nu elkaars hand vasthouden

Ik begin helemaal opnieuw, zodat morgen alles vergeten is, alles wat bevroor.

Mijn geest is gekneusd, het is beter om het niet te weten

Het voelt alsof je geen enkel examen hebt gehaald.

Wanneer de ziel door niemand wordt bezet,

Ik weet dat het in de omgeving gebeurt.

Niet per se schrijvers, het is veel gemakkelijker om iets te doen te vinden,

Welke vrienden zullen het begrijpen, maar waarvoor?

Muse begrijpt dat het belangrijk voor me is dat we met elkaar kunnen opschieten,

Je hebt me deze pseudo "aantrekkelijkheid" gegeven.

Maar waarom zou ik mezelf in hemelsnaam besteden aan iets dat,

Om deze woorden op te schrijven en ze aan het begin door te bladeren.

Iedereen heeft een prikkel om het beter te doen,

Om niet standaard te worden en niet te bezwijken voor de gelegenheid.

Als de pen maar zou schrijven, als alleen de pijn in de slapen zou zoemen,

En je houdt gewoon mijn hand vast en laat niet meer los.

Refrein:

Ze is langer dan ik, hoewel nee.

Ze staat op hakken, hoe kan ik mezelf beheersen,

Ze kent me niet, dat moet veranderd worden,

Dus hij kijkt in mijn ogen.

Ze is langer dan ik, hoewel nee.

Ze staat op hakken, hoe kan ik mezelf beheersen,

Ze kent me niet, dat moet veranderd worden,

Dus hij kijkt in mijn ogen.