Ariel: No. 1, Words - Sylvia Plath, Phyllis Curtin, Joseph Rabbai

Stasis in darkness.

Then the substanceless blue

Pour of tor and distances.

God’s lioness,

How one we grow,

Pivot of heels and knees!—The furrow

Splits and passes, sister to The brown arc

Of the neck I cannot catch,

Nigger-eye

Berries cast dark

Black sweet blood mouthfuls,

Shadows.

Something else

Hauls me through air—

Thighs, hair;

Flakes from my heels.

White

Godiva, I unpeel—

Dead hands, dead stringencies.

And now I Foam to wheat, a glitter of seas.

The child’s cry

Melts in the wall.

And I Am the arrow,

The dew that flies

Suicidal, at one with the drive

Into the red

Eye, the cauldron of morning.

Stasis in het donker.

Dan het stofloze blauw

Giet van tor en afstanden.

Gods leeuwin,

Hoe groeien we,

Spil van hielen en knieën! - De groef

Splitst en past, zus van The brown arc

Van de nek kan ik niet vangen,

Negeroog

Bessen donker geworpen

Zwarte zoete bloed happen,

Schaduwen.

Iets anders

Sleept me door de lucht—

Dijen, haar;

Vlokken van mijn hielen.

Wit

Godiva, ik pel-

Dode handen, dode strengen.

En nu schuim ik tot tarwe, een glinstering van zeeën.

Het huilen van het kind

Smelt in de muur.

En ik ben de pijl,

De dauw die vliegt

Suïcidaal, één met de drive

In het rood

Oog, de ketel van de ochtend.