On the Difficulty of Conjuring Up a Dryad - Sylvia Plath

Ravening through the persistent bric-à-brac

Of blunt pencils, rose-sprigged coffee cup,

Postage stamps, stacked books' clamor and yawp,

Neighborhood cockcrow — all nature’s prodigal backtalk,

The vaunting mind

Snubs impromptu spiels of wind

And wrestles to impose

Its own order on what is.

'With my fantasy alone,' brags the importunate head,

Arrogant among rook-tongued spaces,

Sheep greens, finned falls, 'I shall compose a crisis

To stun sky black out, drive gibbering mad

Trout, cock, ram,

That bulk so calm

On my jealous stare,

Self-sufficient as they are.'

But no hocus-pocus of green angels

Damasks with dazzle the threadbare eye;

'My trouble, doctor, is: I see a tree,

And that damn scrupulous tree won’t practice wiles

To beguile sight:

E.g., by cant of light

Concoct a Daphne;

My tree stays tree.

'However I wrench obstinate bark and trunk

To my sweet will, no luminous shape

Steps out radiant in limb, eye, lip,

To hoodwink the honest earth which pointblank

Spurns such fiction

As nymphs;

cold vision

Will have no counterfeit

Palmed off on it.

'No doubt now in dream-propertied rail some moon-eyed,

Star-lucky sleight-of-hand man watches

My jilting lady squander coin, gold leaf stock ditches,

And the opulent air go studded with seed,

While this beggared brain

Hatches no fortune,

But from leaf, from grass,

Thieves what it has.'

Razendend door de hardnekkige bric-à-brac

Van botte potloden, koffiekopje met rozenblaadjes,

Postzegels, geschreeuw en gepiep van gestapelde boeken,

Buurthanenkraai - alle verloren gebabbel van de natuur,

De opschepperige geest

Snubs geïmproviseerde windvlagen

En worstelt om op te leggen

Zijn eigen volgorde op wat is.

'Met mijn fantasie alleen', schept het opdringerige hoofd op,

Arrogant tussen ruimtes met torentong,

Schaapsgroen, vinnen vallen, 'ik zal een crisis samenstellen'

Om de lucht te verdoezelen, word je gek van brabbelen

Forel, haan, ram,

Die massa zo rustig

Op mijn jaloerse blik,

Zelfvoorzienend als ze zijn.'

Maar geen hocus-pocus van groene engelen

Damasten verblinden het versleten oog;

'Mijn probleem, dokter, is: ik zie een boom,

En die verdomde scrupuleuze boom oefent geen listen

Om het zicht te verleiden:

Bijv. door verkanting van het licht

Verzin een Daphne;

Mijn boom blijft boom.

'Maar ik sleutel hardnekkige schors en stam'

Naar mijn zoete wil, geen lichtgevende vorm

Stapt stralend uit in ledematen, ogen, lip,

Om de eerlijke aarde om de tuin te leiden die duidelijk is

Verwerpt dergelijke fictie

Als nimfen;

koude visie

Zal geen vervalsing hebben

Erop gepalmd.

'Ongetwijfeld nu in een droombezit rail een of andere maanogige,

Star-lucky goochelarij horloges

Mijn gierende dame verspilt munt, bladgoud voorraad sloten,

En de weelderige lucht gaat bezaaid met zaad,

Terwijl dit bedelde brein

Luiken geen geluk,

Maar van blad, van gras,

Dieven wat het heeft.'