Звезда вечерняя - Сябры, Анатоль Ярмоленко

Как мало тех, кто ценит нас и любит,

Как мало тех, кто полюбил бы навсегда.

Зато вокруг толпой чужие люди

От них спасенье — ты моя звезда.

Припев:

Звезда вечерняя, далёкая звезда,

Твоё сияние в душе моей всегда.

Мне без тебя, мне без тебя не жить ни дня,

Звезда вечерняя, не покидай меня.

Толпа чудит — опять её что-то надо.

Ей хочется, чтоб я служил лишь только ей.

Терзаю душу, а в душе отрада

Сияет в небе лик звезды моей.

Припев.

Толпе неведомы души моей сомненья,

Ей подавай, чтоб я такой же был, как все.

Гляжу на небо с трепетным волненьем,

Иду по звёздам, будто ангел по росе.

Звезда вечерняя, ты небом мне дана,

Твоим сиянием душа моя полна.

Мне без тебя, мне без тебя не жить ни дня,

Звезда вечерняя, не забывай меня.

Припев.

Hoe weinigen zijn er die ons waarderen en liefhebben,

Hoe weinigen zijn er die eeuwig zouden liefhebben.

Maar rond de menigte van vreemden

Redding van hen - jij bent mijn ster.

Refrein:

Avondster, verre ster,

Je uitstraling is altijd in mijn ziel.

Ik kan niet zonder jou, ik kan geen dag zonder jou,

Avondster, verlaat me niet.

De menigte raakt in paniek - opnieuw heeft het iets nodig.

Ze wil dat ik alleen haar dien.

Ik kwel mijn ziel, en in mijn ziel is vreugde

Het gezicht van mijn ster schijnt aan de hemel.

Refrein.

De menigte kent de ziel van mijn twijfel niet,

Geef haar om hetzelfde te zijn als alle anderen.

Ik kijk naar de lucht met trillende opwinding,

Ik loop door de sterren als een engel door de dauw.

Avondster, je bent mij gegeven door de hemel,

Mijn ziel is vol van jouw uitstraling.

Ik kan niet zonder jou, ik kan geen dag zonder jou,

Avondster, vergeet me niet.

Refrein.