Insetti dentro l'ambra - Swelto, Pathos

Un’altra alba dietro a questo cielo di carta

Un’altra fiamma e sento freddo, l’amore scalda

Un’altra storia che si strappa come quella calza

Per risvegliarsi intrappolati, insetti dentro l’ambra

Ed io che mi chiedevo se ce l’avrei fatta

Provo un po' di sollievo se l’istinto balla

Tanto sai che il cielo a volte si ribalta

Per questo sul serio torneremo a galla

Se quest’alone d’ansia fosse solo un lume

Potrei vedere il tuo costume prendere di corsa

Quelle curve, e alla fine del tunnel

Uno strapiombo sulle piume (piume)

Alla ricerca del mio tempo e del mio io

Nel tempio dell’oblio ho imparato a non scappare

Da un addio, la sofferenza va vissuta in pieno

È un bicchiere di veleno che amplifica ogni eco

Prima attraverso varie fasi senza alcun criterio

Volando sulle basi in cerca di un rimedio

Che poi con certe frasi ci rimani sveglio

Tu dimmi a cosa pensi per sentirti meglio

Queste ragazze mi faranno uscire pazzo

Vogliono cambiarmi?

Vi attaccate al cazzo

Non voglio limitarmi, questo è il mio spazio

Sto solo cercando qualche sprazzo d’entusiasmo

Un’altra alba dietro a questo cielo di carta

Un’altra fiamma e sento freddo, l’amore scalda

Un’altra storia che si strappa come quella calza

Per risvegliarsi intrappolati, insetti dentro l’ambra

Ed io che mi chiedevo se ce l’avrei fatta

Provo un po' di sollievo se l’istinto balla

Tanto sai che il cielo a volte si ribalta

Per questo sul serio torneremo a galla

Steso sull’asfalto, a stento, ma sto respirando

La luna gelida mi sputa il suo bagliore bianco

Che cola a terra dolcemente, lentamente

Assieme a ciò che resta del mio cuore freddo, spento, inerte

Questa gente di merda t’accoltella col sorriso in faccia

Poi ti schiaccia con l’indifferenza

Fino a farti gocciolare l’anima sul suolo

Ti giuro, fuggirei nei boschi come Thoreau

Metti giù 'ste mani leggere come brezze

Non temo i pugnali, ma le tue carezze

Sì, l’amore scalda, ma non di certo il tuo

Che porta seco la tempesta e non la calmi manco

Con la Fluoxetina, io agogno la mattina

Ma sto sprofondando, tra un po' il mio cielo sarà la brina

Io sono un chiosco di giornali, il Fato è bombarolo

Aspetterò la pioggia per non piangere da solo

Un’altra alba dietro a questo cielo di carta

Un’altra fiamma e sento freddo, l’amore scalda

Un’altra storia che si strappa come quella calza

Per risvegliarsi intrappolati, insetti dentro l’ambra

Ed io che mi chiedevo se ce l’avrei fatta

Provo un po' di sollievo se l’istinto balla

Tanto sai che il cielo a volte si ribalta

Per questo sul serio torneremo a galla

Een nieuwe dageraad achter deze papieren lucht

Nog een vlam en ik heb het koud, liefde verwarmt

Nog een verhaal dat zo scheurt als die kous

Om gevangen wakker te worden, insecten in barnsteen

En ik vroeg me af of ik het zou halen

Ik voel een beetje opluchting als instinct danst

Je weet dat de lucht soms omdraait

Daarom zullen we serieus weer boven water komen

Als deze aura van angst maar een lichtje was

Ik zag dat je kostuum haast kreeg

Die bochten, en aan het einde van de tunnel

Een overhang op de veren (Feathers)

Op zoek naar mijn tijd en mezelf

In de tempel van de vergetelheid leerde ik niet weg te rennen

Van een afscheid moet het lijden ten volle worden ervaren

Het is een glas vergif dat elke echo versterkt

Eerst door verschillende stadia zonder enige criteria

Vliegen over de bases op zoek naar een remedie

Dan blijf je met bepaalde zinnen wakker

Je vertelt me ​​waar je aan denkt om je beter te voelen

Deze meiden zullen me gek maken

Willen ze mij veranderen?

Je hecht aan een pik

Ik wil mezelf niet beperken, dit is mijn ruimte

Ik ben gewoon op zoek naar een vonk van enthousiasme

Een nieuwe dageraad achter deze papieren lucht

Nog een vlam en ik heb het koud, liefde verwarmt

Nog een verhaal dat zo scheurt als die kous

Om gevangen wakker te worden, insecten in barnsteen

En ik vroeg me af of ik het zou halen

Ik voel een beetje opluchting als instinct danst

Je weet dat de lucht soms omdraait

Daarom zullen we serieus weer boven water komen

Liggend op het asfalt, nauwelijks, maar ik adem

De koude maan spuugt zijn witte gloed naar me uit

Dat druppelt zachtjes, langzaam op de grond

Samen met wat overblijft van mijn koude, doffe, inerte hart

Deze klote mensen steken je neer met een glimlach op je gezicht

Dan verplettert het je met onverschilligheid

Totdat je ziel op de grond druipt

Ik zweer het je, ik zou net als Thoreau het bos in vluchten

Leg deze handen licht als een briesje neer

Ik ben niet bang voor dolken, maar voor je liefkozingen

Ja, liefde verwarmt, maar zeker niet de jouwe

Dat brengt de storm met zich mee en kalmeert het niet eens

Met Fluoxetine verlang ik naar de ochtend

Maar ik zink, over een tijdje zal mijn lucht rijp zijn

Ik ben een krantenkiosk, het lot is een bommenwerper

Ik wacht op de regen om niet alleen te huilen

Een nieuwe dageraad achter deze papieren lucht

Nog een vlam en ik heb het koud, liefde verwarmt

Nog een verhaal dat zo scheurt als die kous

Om gevangen wakker te worden, insecten in barnsteen

En ik vroeg me af of ik het zou halen

Ik voel een beetje opluchting als instinct danst

Je weet dat de lucht soms omdraait

Daarom zullen we serieus weer boven water komen