Fuoco d'amore (Introduzione) - Pathos

Pensa che la mente di un poeta sia più vulnerabile di quella delle altre

persone?

Beh, il poeta soffre molto di più, però ha una dignità che

Non si difende neanche alle volte, è bello accettare anche il male

Una delle prerogative del poeta, che è anche stata la mia

E' non discutere mai da che parte venisse il male

L’ho accettato ed è diventato un vestito incandescente

E' diventato poesia

Ecco il cambiamento della materia che diventa fuoco

Fuoco d’amore per gli altri, anche per chi ti ha insultato…

Io sono un vecchio col cuore di un bimbo

Mi tremano le mani dono stupore anche a un nimbo

Scrivo poesie se mi innamoro, poco furbo, troppo buono, dono il cuore a chi da

sempre se lo prende, me lo svuota e lo riempe di vuoto

Quanti calci mi hanno dato

Quanti mi hanno tolto il fiato

Quanti mi hanno illuso, usato o abbandonato

Mi dispiace ma 'sta terra non la sento mia

Attendo il tempo e che la musica mi porti via

Lontano da quei volti, ho l’anima ridotta in tocchi

Lei che mente, mente mentre mi guarda negli occhi

Sii te stesso e dopo sono i primi a giudicarti

Se sei sensibile qua nuoti fra gli squali bianchi

Ma adesso basta, scelgo il mio sentiero e non le ombre

Come un vecchio amico sulle sponde del suo Walden

Io da grande non li voglio i denti d’oro hombre

Voglio salvare i bimbi dal burrone come Holden

Come Holden…

Denk dat de geest van een dichter kwetsbaarder is dan die van de anderen

mensen?

Welnu, de dichter lijdt veel meer, maar hij heeft die waardigheid

Hij verdedigt zichzelf soms niet, het is ook leuk om kwaad te accepteren

Een van de voorrechten van de dichter, die ook van mij was

Het betekent nooit bespreken waar het kwaad vandaan kwam

Ik accepteerde het en het werd een hete jurk

Het is poëzie geworden

Hier is de verandering van materie die vuur wordt

Vuur van liefde voor anderen, zelfs voor degenen die je hebben beledigd...

Ik ben een oude man met een kinderhart

Mijn handen trillen, ik verbaas zelfs een nimbus

Ik schrijf gedichten als ik verliefd word, niet erg slim, te goed, ik geef mijn hart aan degenen die geven

wanneer hij het neemt, leegt hij het en vult hij het met leegte

Hoeveel trappen ze me gaven

Hoeveel namen mijn adem weg

Hoevelen hebben mij bedrogen, gebruikt of in de steek gelaten

Het spijt me, maar dit land voelt niet als het mijne

Ik wacht op de tijd en de muziek om me mee te nemen

Ver van die gezichten is mijn ziel gereduceerd tot aanrakingen

Zij die liegt, liegt terwijl ze in mijn ogen kijkt

Wees jezelf en dan zijn zij de eersten die je beoordelen

Als je gevoelig bent, kun je hier tussen witte haaien zwemmen

Maar dat is genoeg, ik kies mijn pad en niet de schaduwen

Als een oude vriend aan de oevers van zijn Walden

Als ik groot ben, wil ik geen hombre gouden tanden

Ik wil kinderen redden uit het ravijn zoals Holden

Net als Holden...