Вакуум - Svyat

Город робкий и бледный, город ломки эффектов

Город громкий и блеклый, горы, пробки и ветры

Снова мыслей нет и враги нервно икали

Чуешь холод по спине — привет от Герды и Кая

Оскал береги, я все, что было, послал в далеки

Сломал, перебил и, как репейник, вставал на репит

Все время на цепях — One love

В окружении тебя — анклав

Мы делили пустяк, верил ей, пусть я не профан

И мирились спустя время и спустя рукава

Когда, кокетство проводило рамки до небес

И сердце уходило в пятки — Ахилес

И сейчас вали, но стихи согреты Освенцемом

Я прощал твои косяки — индульгенция

Сердце не сколько не стоит — грусть для анатома

Ведь сердце на столько пустое, чувствуешь вакуум, а?

De stad is timide en bleek, de stad van brekende effecten

De stad is luid en vervaagd, bergen, files en wind

Wederom zijn er geen gedachten en hikken de vijanden zenuwachtig de hik

Je hebt het koud op je rug - groeten van Gerda en Kai

Pas op voor je grijns, ik stuurde alles wat ver weg was

Brak, onderbroken en, als een klis, opgestaan ​​om te herhalen

De hele tijd aan kettingen - Een liefde

Om je heen is een enclave

We deelden een kleinigheid, geloofden haar, ook al ben ik geen leek

En verzoend na een tijdje en door de mouwen

Toen koketterie het lichaam naar de hemel leidde

En het hart ging naar de hielen - Achilles

En nu gaan, maar de gedichten worden opgewarmd door Auschwitz

Ik heb je stijlen vergeven - verwennerij

Het hart is niet veel waard - verdriet voor de anatoom

Het hart is tenslotte zo leeg, je voelt het vacuüm, hè?