Позвони сама - Светлана Разина

Трудно жить на свете, зная: всё когда-то пройдёт.

Трудно быть загадкой, если в сердце рана живёт.

Каждая минута думает о нём, зная о желании твоём.

Женская ошибка, вот преграда тут — ждать, когда тебя позовут.

Но не стать сильней от любви своей,

Ты будешь прятать глаза и смотреть в никуда.

Тревожный взгляд твоих очарованных глаз его не тронет.

Словно в первый раз, ты объясняешь себе,

Что дело вовсе не в том,

Что просто ветер, просто снег за окном.

Но подними глаза, любовь даёт права,

И снег растает — позвони ему сама.

Смотрится неважно в зеркале немая печаль.

Он тебя не знает и не понимает, а жаль.

Если б он заметил, кто грустит о нём,

Сердце б загорелось огнём,

С тайною надеждой, с трепетом в груди,

Ты ему сама позвони.

Но не стать сильней от любви своей,

Ты будешь прятать глаза и смотреть в никуда.

Тревожный взгляд твоих очарованных глаз его не тронет.

Словно в первый раз, ты объясняешь себе,

Что дело вовсе не в том,

Что просто ветер, просто снег за окном.

Но подними глаза, любовь даёт права,

И снег растает — позвони ему сама.

Het is moeilijk om in de wereld te leven, wetende dat alles ooit voorbij zal gaan.

Het is moeilijk om een ​​mysterie te zijn als de wond in het hart leeft.

Elke minuut denkt aan hem, wetende van je verlangen.

Vrouwenfout, hier is de barrière hier - om te wachten tot je wordt gebeld.

Maar word niet sterker van je liefde,

Je zult je ogen verbergen en nergens in kijken.

De angstige blik van je betoverde ogen zal hem niet raken.

Alsof je het voor het eerst aan jezelf uitlegt

Dat het punt helemaal niet is

Wat is gewoon de wind, gewoon sneeuw buiten het raam.

Maar hef je ogen op, liefde geeft rechten

En de sneeuw zal smelten - noem hem zelf.

Stil verdriet lijkt onbelangrijk in de spiegel.

Hij kent of begrijpt je niet, wat jammer is.

Als hij merkt wie er verdrietig over hem is,

Het hart zou branden van vuur,

Met geheime hoop, met beven in de borst,

Je belt hem zelf.

Maar word niet sterker van je liefde,

Je zult je ogen verbergen en nergens in kijken.

De angstige blik van je betoverde ogen zal hem niet raken.

Alsof je het voor het eerst aan jezelf uitlegt

Dat het punt helemaal niet is

Wat is gewoon de wind, gewoon sneeuw buiten het raam.

Maar hef je ogen op, liefde geeft rechten

En de sneeuw zal smelten - noem hem zelf.