Story Of Isaac - Suzanne Vega

The door it opened slowly,

my father he came in, was nine years old.

And he stood so tall above me,

his blue eyes they were shining

and his voice was very cold.

He said, «I've had a vision

and you know I’m strong and holy,

I must do what I’ve been told.»

So he started up the mountain,

I was running, he was walking,

and his axe was made of gold.

Well, the trees they got much smaller,

the lake a lady’s mirror,

we stopped to drink some wine.

Then he threw the bottle over.

Broke a minute later

and he put his hand on mine.

Thought I saw an eagle

but it might have been a vulture,

I never could decide.

Then my father built an altar,

he looked once behind his shoulder,

he knew I would not hide.

You who build these altars now

to sacrifice these children,

you must not do it anymore.

A scheme is not a vision

and you never have been tempted

by a demon or a god.

You who stand above them now,

your hatchets blunt and bloody,

you were not there before,

when I lay upon a mountain

and my father’s hand was trembling

with the beauty of the word.

And if you call me brother now,

forgive me if I inquire,

«Just according to whose plan?»

When it all comes down to dust

I will kill you if I must,

I will help you if I can.

When it all comes down to dust

I will help you if I must,

I will kill you if I can.

And mercy on our uniform,

man of peace or man of war,

the peacock spreads his fan.

De deur die langzaam openging,

mijn vader, hij kwam binnen, was negen jaar oud.

En hij stond zo hoog boven mij,

zijn blauwe ogen schitterden

en zijn stem was erg koud.

Hij zei: "Ik heb een visioen gehad"

en je weet dat ik sterk en heilig ben,

Ik moet doen wat mij is opgedragen.»

Dus begon hij de berg op,

Ik rende, hij liep,

en zijn bijl was van goud.

Wel, de bomen werden veel kleiner,

het meer een damesspiegel,

we stopten om wat wijn te drinken.

Toen gooide hij de fles om.

Een minuut later kapot

en hij legde zijn hand op de mijne.

Dacht dat ik een adelaar zag

maar het kan een gier zijn geweest,

Ik heb nooit kunnen beslissen.

Toen bouwde mijn vader een altaar,

hij keek een keer achter zijn schouder,

hij wist dat ik me niet zou verstoppen.

Jij die nu deze altaren bouwt

om deze kinderen te offeren,

u moet het niet meer doen.

Een schema is geen visie

en je bent nooit in de verleiding gekomen

door een demon of een god.

Jij die nu boven hen staat,

je bijlen zijn bot en bloederig,

je was er niet eerder,

toen ik op een berg lag

en de hand van mijn vader trilde

met de schoonheid van het woord.

En als je me nu broer noemt,

vergeef me als ik ernaar vraag,

"Gewoon volgens wiens plan?"

Als het allemaal op stof neerkomt

Ik zal je vermoorden als het moet,

Ik zal je helpen als ik kan.

Als het allemaal op stof neerkomt

Ik zal je helpen als het moet,

Ik zal je vermoorden als ik kan.

En genade met ons uniform,

man van vrede of man van oorlog,

de pauw spreidt zijn waaier.