Song In Red and Gray - Suzanne Vega

The reproach on your daughter’s most beautiful face

Made me wonder just how she could know

Of that something that happened between you and me

So much more than a long time ago

Her mother, I can see, lives within her still

Cause she looked at me with her eyes

Though I had only just met her right then

I feel that she peeled back my guilty disguise

Did I break the thread, or did you break the thread?

Well at this point we could ask who cares

As for the promises broken and frayed

Well it’s 19 years late for repairs

The grey pewter vase held a deep red rose

One piece of coral shone white

By the brass candlestick near your red velvet coat

Is everything I can recall of one night

Will you please tell me why I remember these things

After all of this time, I don’t know

I must have left all those feelings inside

'Cause that year I had no courage to show

Was I the name you could never pronounce?

Or did I even figure at all?

All of this happened before she was born

Did I shadow her young pencil marks on the wall?

Still, I am sure I was only but one

Of a number who darkened that door

Of your home and your hearth and your family and wife

Who’d been darkened so often before

And the red leaf looks to the hard gray stone

To each other, they know what they mean

Somewhere, their future is still yet to come

In ways that are yet as of now unforeseen

Het verwijt op het mooiste gezicht van je dochter

Ik vroeg me af hoe ze dat kon weten

Van dat iets dat tussen jou en mij is gebeurd

Zoveel meer dan lang geleden

Haar moeder, zie ik, leeft nog steeds in haar

Omdat ze me met haar ogen aankeek

Hoewel ik haar toen nog maar net had ontmoet

Ik heb het gevoel dat ze mijn schuldige vermomming heeft verwijderd

Heb ik de draad gebroken of heb jij de draad gebroken?

Op dit punt kunnen we ons afvragen wat het kan schelen

Wat betreft de beloften die gebroken en gerafeld zijn

Nou, het is 19 jaar te laat voor reparaties

In de grijze tinnen vaas stond een dieprode roos

Een stuk koraal glansde wit

Bij de koperen kandelaar bij je roodfluwelen jas

Is alles wat ik me kan herinneren van een nacht?

Kun je me alsjeblieft vertellen waarom ik me deze dingen herinner?

Na al die tijd weet ik het niet meer

Ik moet al die gevoelens binnen hebben gelaten

Omdat ik dat jaar geen moed had om te laten zien

Was ik de naam die je nooit zou kunnen uitspreken?

Of heb ik het überhaupt begrepen?

Dit alles gebeurde voordat ze werd geboren

Heb ik haar jonge potloodstrepen op de muur geschaduwd?

Toch weet ik zeker dat ik er maar één was

Van een aantal die die deur verduisterden

Van je huis en je haard en je familie en vrouw

Wie was er eerder zo vaak verduisterd?

En het rode blad kijkt naar de harde grijze steen

Tegen elkaar weten ze wat ze bedoelen

Ergens moet hun toekomst nog komen

Op manieren die tot nu toe onvoorzien zijn