Unto a long glory... - Summoning

Over the land there lies the long shadow

Westward reaching wings of darkness;

The Tower trembles to the tombs of kings

The doom approaches the Dead awaken;

For the hour is come for the oathbreakers

At the stone of Erech they shall stand again

Hear there horn in hills enchants

Who shall call them

From grey twilight

Forgotten ones?

Out of doubt, out of dark

Hope rekindles, and hope in end

Over death, over dread

Over doom lifted

Out of loss, out of life

And out of doubt, out of dark

Over death, over dread

Out of loss

Unto a long glory…

The heir of him to whom the oath they swore

From the North he shall come

And he shall pass the door

To the Paths of the Dead

Mourn not overmuch — mighty was the fallen

And war now calls us!

And hear there horn in hills ringing

Who shall call them

From grey twilight

Over het land ligt de lange schaduw

Westwaarts reikende vleugels van duisternis;

De toren beeft naar de graven van koningen

De ondergang nadert de Doden ontwaken;

Want het uur is gekomen voor de eedbrekers

Bij de steen van Erech zullen ze weer staan

Hoor hun hoorn in heuvels betovert

Wie zal ze bellen?

Van grijze schemering

Vergeten?

Uit twijfel, uit het donker

Hoop herleeft, en hoop op het einde

Over dood, over angst

Over onheil opgeheven

Uit verlies, uit leven

En zonder twijfel, uit het donker

Over dood, over angst

Geen verlies meer

Tot een lange glorie...

De erfgenaam van hem aan wie ze de eed hebben gezworen

Uit het noorden zal hij komen

En hij zal de deur passeren

Naar de paden van de doden

Treur niet te veel — machtig was de gevallenen

En oorlog roept ons nu!

En hoor hun hoorn in de heuvels rinkelen

Wie zal ze bellen?

Van grijze schemering