Lugburz - Summoning

Cold be hand and heart and bone

And cold be sleep under stone:

Never more to wake on stony bed

Never, till the sun fails and the moon is dead

In the black wind the stars shall die

And still on gold here let them lie

Till the dark lord lifts his hand

Over dead sea and withered land

When the winter first begins to bite

And stones crack in the frosty night

When pools are black and trees are bare

It is evil in the wild to fare

To lay down my will upon the Land, Lugbúrz

No sound disturbs this place of blackened souls

This winter walls of stone and ice behold thy might

Again I’m kneeling down to hear these strange tunes of war

Night, oh beloved night, your wisdom floats into my mind

And forms my thoughts of Middle-Earth

To build up a new mighty empire

Koud zijn hand en hart en botten

En koud slapen onder steen:

Nooit meer wakker worden op een steenachtig bed

Nooit, totdat de zon faalt en de maan dood is

In de zwarte wind zullen de sterren sterven

En nog steeds op goud hier, laat ze liegen

Tot de duistere heer zijn hand opheft

Over dode zee en verdord land

Wanneer de winter voor het eerst begint te bijten

En stenen kraken in de ijzige nacht

Wanneer poelen zwart zijn en bomen kaal

Het is slecht in het wild om te vergaan

Om mijn wil op het land neer te leggen, Lugbúrz

Geen enkel geluid verstoort deze plek van zwartgeblakerde zielen

Deze wintermuren van steen en ijs zie je macht

Opnieuw kniel ik neer om deze vreemde oorlogsliedjes te horen

Nacht, oh geliefde nacht, jouw wijsheid zweeft in mijn gedachten

En vormt mijn gedachten over Midden-aarde

Om een ​​nieuw machtig rijk op te bouwen