Old Mornings Dawn - Summoning

The windy years have strewn down distant ways;

and in the halls still doth thy spirit sing

songs of old memory amid thy present tears,

or hope of days to come half sad with many fears.

Though along thy paths no longer runs

while war untimely takes thy many sons,

no tide of treason can thy glory drown

robed in sad majesty, the stars thy crown.

I am the blood!

Old mornings dawn,

i am not the light you see,

but only that which is falling on me.

The misty stars thy crown, the night thy dress,

most peerless magical thou dost possess my heart,

and old days come to life again,

old mornings dawn…

De winderige jaren hebben zich over verre wegen verspreid;

en in de zalen zingt nog steeds uw geest

liederen van oude herinnering te midden van uw huidige tranen,

of hoop op komende dagen, half bedroefd met veel angsten.

Hoewel langs uw paden niet langer loopt

terwijl oorlog voortijdig uw vele zonen neemt,

geen vloed van verraad kan uw glorie verdrinken

gekleed in droevige majesteit, de sterren uw kroon.

Ik ben het bloed!

Oude ochtenden ochtendgloren,

ik ben niet het licht dat je ziet,

maar alleen dat wat op mij valt.

De mistige sterren je kroon, de nacht je jurk,

meest weergaloze magische bezit jij mijn hart,

en oude tijden komen weer tot leven,

oude ochtenden komen aan…