Of Pale White Morns and Darkened Eves - Summoning

Here many days once gently past me crept

in this dear town of old forgetfulness;

here all entwined in dreams once long i slept

and heard no echo of the world’s distress

For here the castle and the mighty tower,

more grey and dim than long cold autumn rain,

sleep, nor sunlit moment nor triumphal hour,

wakes their old lords too long in slumber lain.

Like moments clustered in a crowded year,

today’s great sadness, or tomorrow’s fear;

faint echoes fade within their drowsy halls

like ghost;

the daylight creeps across their walls.

Hier kropen vele dagen eens zachtjes langs me heen

in deze dierbare stad van oude vergeetachtigheid;

hier allemaal verstrengeld in dromen, eens lang heb ik geslapen

en hoorde geen echo van de nood van de wereld

Want hier het kasteel en de machtige toren,

grijzer en vager dan lange koude herfstregen,

slaap, noch zonovergoten moment noch triomfuur,

wekt hun oude heren te lang in slaap.

Zoals momenten geclusterd in een druk jaar,

het grote verdriet van vandaag of de angst van morgen;

vage echo's vervagen in hun slaperige zalen

als geest;

het daglicht kruipt over hun muren.