Mirklands - Summoning

Good bye, proud world!

I’m going home

Thou art not my friend, and I’m not thine;

Long through thy weary crowds I roam;

Long I’ve been tossed like the driven foam

But now, proud world!

I’m going home

I am going to my own hearth stone

Bosomed in yon green hills, alone

A secret nook in a pleasant land

Whose groves the frolic fairies planned

Good-bye to Flattery’s fawning face

To Grandeur, with his wise grimace

To frozen hearts, and hasting feet

To those who go, and those who come

Good-bye, proud world, I’m going home

Dag, trotse wereld!

Ik ga naar huis

Je bent niet mijn vriend, en ik ben niet de jouwe;

Lang door uw vermoeide menigten dwaal ik rond;

Lang ben ik heen en weer geslingerd als het gedreven schuim

Maar nu, trotse wereld!

Ik ga naar huis

Ik ga naar mijn eigen haardsteen

Geboezemd in yon groene heuvels, alleen

Een geheim hoekje in een aangenaam land

Wiens bosjes de dartelende feeën gepland hadden?

Vaarwel aan het kruiperige gezicht van Flattery

Tot Grandeur, met zijn wijze grimas

Naar bevroren harten en haastige voeten

Voor degenen die gaan en degenen die komen

Vaarwel, trotse wereld, ik ga naar huis