Khazad Dum - Summoning

From ashes and fire be broken

A light from the shadows shall spring

Renewed shall be blade that was broken

The crownless shall again be king

The world is grey, the mountains old

The forge’s fire is ashen and cold

No harp is wrung, no hammer falls

The darkness dwells in Druin’s halls

The shadow lies upon his tomb

But still the sunken stars appeal

In the dark and windless Mirrormere

There lies his crown in water deep

'Til Druin wakes again from sleep

A deadly sword, a healing hand

A trumpet — voice, a burning hand

A lord of Wisdom…

Fire and shadow — both defied

In Khazad-Dum his wisdom died

In joy thou hast lived

If thou hearest the cryof the Gull on the shore

Thy soul shall then restin the forest no more…

Van as en vuur worden gebroken

Een licht uit de schaduwen zal ontspringen

Vernieuwd zal het mes zijn dat kapot was

De kroonlozen zullen weer koning zijn

De wereld is grijs, de bergen oud

Het vuur van de smederij is asgrauw en koud

Er wordt geen harp uitgewrongen, er valt geen hamer

De duisternis woont in Druins zalen

De schaduw ligt op zijn graf

Maar nog steeds spreken de gezonken sterren aan

In het donkere en windstille Mirrormere

Daar ligt zijn kroon in het water diep

'Til Druin weer ontwaakt uit de slaap

Een dodelijk zwaard, een genezende hand

Een trompet — stem, een brandende hand

Een heer van wijsheid...

Vuur en schaduw — beide getrotseerd

In Khazad-Dum stierf zijn wijsheid

In vreugde heb je geleefd

Als je de kreet van de meeuw op de kust hoort

Uw ziel zal dan niet meer in het bos rusten...