Beleriand - Summoning

To north, to north there lay the land of dread

Dungorthin, where all ways were dead

In hills, in hills of shadow bleak and cold

Beyond was deadly nightshade’s hold

To south, to south the wide earth unexplored

To west, to west the ancient ocean roared

To east, to east in peaks of blue were piled

The mountains of the outer world

Unsailed and shoreless, wide and wild

To east in peaks of blue were piled

In silence folded, mist enfurled

The mountains of the outer world

Beyond the tangled woodland shade

Thorn and thicket, grove and glade

Whose brooding boughs with magic hung

Were ancient when the world was young

Naar het noorden, naar het noorden lag het land van angst

Dungorthin, waar alle wegen dood waren

In heuvels, in heuvels van schaduw, guur en koud

Voorbij was de greep van dodelijke nachtschade

Naar het zuiden, naar het zuiden de wijde onontgonnen aarde

Ten westen, ten westen brulde de oude oceaan

Naar het oosten, naar het oosten in blauwe toppen werden opgestapeld

De bergen van de buitenwereld

Ongezeild en oeverloos, breed en wild

Ten oosten in toppen van blauw werden opgestapeld

In stilte gevouwen, mist omhuld

De bergen van de buitenwereld

Voorbij de verwarde bosschaduw

Doorn en struikgewas, bos en open plek

Wiens broeierige takken met magie hingen?

Waren oud toen de wereld jong was