Жар - Стриж, SLIMUS, Ай-Q

О чём мечтает у окна, увидев горизонт?

Пока весь город спит, о чём молчит поэт?

Уже не за горами март, мартини, сок и лёд,

Я молча растворяюсь в общем интерьере комнат.

Входящие не греют, невесенние лучи,

Симкарты номер прежний, остальное мелочи.

Скачет напряженье в ожидании капели,

Зимние ветра пока не накружили прибыли.

Медленно тлели недели, минуты — пули,

Потеряй меня бесследно в беззаботном апреле.

Время посмотреть вокруг.

В итоге, кто остался рядом?

Школьных одноклассников узнаю с трудом.

Скоро возвратятся птицы вить уютные гнёзда,

Загоняться поздно, дым глотаю жадно.

Я этим дышу, знаешь, и нормально катит,

Мути, пока я звёзды считаю ночью в темноте.

Если чем-то кроет, значит это того стоит,

Слой асфальта под ногами, а не песок у моря.

Это моё шоссе, горят огни мегаполиса,

Голоса из космоса, за окном мороз.

Яркими рассветами, не жалея неба, взрываю.

Укрой первой листвой мой вечно молодой май

Мой вечно молодой май

И в самый тёмный, холодный миг

Мы ищем близких в толпе чужих.

Этот жар уже не для них,

Как страницы прочтенных книг

И в самый тёмный, холодный час

Лишь угольки тех дней греют нас

Этот жар ещё не угас…

Старой книги новый рассказ…

Мы молчим, нам подстать,

Но надо срочно всё сказать

Так надо что в душе сказать…

Мы кричим наплевать.

Но ничего не поменять,

И многих уже не обнять…

Плыть по течению в этом городе грез,

Стирая слезы руками и не зная краёв,

У кого-то лёд внутри, а у меня огонь горит

И нам походу с тобой по пути.

Делая шаги, оставлять следы

Мосты сжигая снова, потом видеть сны,

Как будто ты летишь, трогая облака,

Как будто ты не один и где-то рядом она.

Снижаясь над домами, в которых суета,

Цены за квадрат и течёт вода.

И наверняка каждый за себя

Хотя, греет руки у чужого огня.

Что-то поменяв, вспомнить как это было,

Как по осени крыло, как она любила.

Но нас закрутило, и как не крути

Всё было красиво, но мы не смогли.

Летели те дни и только тепло батареи

Нас греет в квартирах, а раньше что-то грело

Где-то внутри спрятано, под дорогой одеждой

Ломая хрупкую схему нервной системы.

Не заметили, качаясь на качелях

Пока бодрились чем-то в тот теплый вечер.

Тебе так будет легче, а я останусь здесь.

Ждать свободных мест на последний рейс.

И в самый тёмный, холодный миг

Мы ищем близких в толпе чужих.

Этот жар уже не для них,

Как страницы прочтенных книг.

И в самый тёмный, холодный час

Лишь угольки тех дней греют нас

Этот жар ещё не угас…

Старой книги новый рассказ

Мы молчим, нам подстать,

Но надо срочно всё сказать

Так надо что в душе сказать

Мы кричим наплевать.

Но ничего не поменять,

И многих уже не обнять

Waar droomt hij over bij het raam als hij de horizon ziet?

Waar zwijgt de dichter over terwijl de hele stad slaapt?

Maart staat voor de deur, martini's, sap en ijs,

Ik lost stilletjes op in het algemene interieur van de kamers.

Inkomende stralen geen warme, lenteloze stralen,

Simkaartnummer is hetzelfde, de rest is kleinigheden.

Spanning springt in afwachting van een daling,

Winterwinden hebben de winst nog niet doen opzwellen.

Langzaam smeulende weken, minuten - kogels,

Verlies me spoorloos in zorgeloos april.

Tijd om rond te kijken.

Wie bleef er uiteindelijk achter?

Ik herken mijn klasgenoten op school nauwelijks.

Binnenkort zullen de vogels terugkeren om gezellige nesten te bouwen,

Te laat gereden, slik ik de rook gretig door.

Ik adem het, weet je, en het rolt normaal,

Muti terwijl ik 's nachts in het donker de sterren tel.

Als er iets verbergt, dan is het de moeite waard,

Een laag asfalt onder de voeten, geen zand aan zee.

Dit is mijn snelweg, de stadslichten zijn aan

Stemmen uit de ruimte, vorst buiten.

Met heldere dageraad, de lucht niet sparend, explodeer ik.

Bedek mijn eeuwig jonge mei met het eerste gebladerte

Mijn voor altijd jonge mei

En op het donkerste, koudste moment

We zijn op zoek naar dierbaren in de menigte van vreemden.

Deze hitte is niet langer voor hen,

Like de pagina's van boeken die je leest

En in het donkerste, koudste uur

Alleen de sintels van toen verwarmen ons

Deze koorts is nog niet gedoofd...

Oud boek nieuw verhaal...

We zijn stil, match ons,

Maar het is dringend om alles te zeggen

Dus je moet iets in je ziel zeggen...

We schreeuwen het maakt ons niet uit.

Maar verander niets

En velen zijn niet meer te knuffelen...

Ga met de stroom mee in deze stad van dromen

Tranen afvegen met handen en de randen niet kennen,

Iemand heeft ijs binnenin, maar mijn vuur brandt

En we gaan met je mee op weg.

Stappen maken, voetafdrukken achterlaten

Weer bruggen branden, dan dromen

Alsof je vliegt, de wolken aanraakt,

Alsof je niet alleen bent en zij ergens in de buurt is.

Afdalend boven de huizen waarin ijdelheid is,

Prijzen per vierkante meter en waterstromen.

En zeker ieder voor zich

Al verwarmt hij zijn handen bij het vuur van iemand anders.

Verander iets, onthoud hoe het was,

Als een herfstvleugel, waar ze van hield.

Maar we zijn verdraaid, en hoe je het ook verdraait

Alles was mooi, maar wij niet.

Die dagen vlogen voorbij en alleen de hitte van de batterij

Het verwarmt ons in appartementen, maar voordat iets opwarmt

Ergens binnen verborgen, onder dure kleding

Het fragiele schema van het zenuwstelsel doorbreken.

Niet gemerkt, schommelend op een schommel

Terwijl je iets verkwikt op die warme avond.

Het zal gemakkelijker voor je zijn, en ik blijf hier.

Wacht op lege stoelen op de laatste vlucht.

En op het donkerste, koudste moment

We zijn op zoek naar dierbaren in de menigte van vreemden.

Deze hitte is niet langer voor hen,

Zoals de pagina's van boeken die je leest.

En in het donkerste, koudste uur

Alleen de sintels van toen verwarmen ons

Deze koorts is nog niet gedoofd...

Oud boek nieuw verhaal

We zijn stil, match ons,

Maar het is dringend om alles te zeggen

Dus je moet iets in je ziel zeggen

We schreeuwen het maakt ons niet uit.

Maar verander niets

En velen kunnen niet meer geknuffeld worden