Til The Sun Comes Shining Through - Strawbs

The boatman rose to the sound of his heartbeat

Loud in the silent approach of the dawn

He glanced through the window at mist on the lake

Which hung like a shroud in the still of the morn

The silver cobwebs spun with the dew

Hung from the bushes in filigree splendour

And water lilies asleep on the lake

Were reflected so delicate, tranquil and tender

The boat man sighed as he strode through the woods

To the place where his boat lay moored to a stake

The hollow sound as his footsteps echoed

Until the sound was lost on the lake

He cast off, poling the boat from the shore

Peering a head through damp clinging haze

He thought that he saw strange swirling shapes

A trick on the eyes that the mist often plays

So intent was the boatman on crossing the lake

That he failed to notice the current that flowed

Leading his boat from familiar parts

He was firmly, yet somehow unknowingly, towed

All at once the mist seemed to lift

Sufficient to show the boatman a pool

That he’d never seen in the whole of his life

Unnaturally deep, black and silent, and cool

The boatman’s shirt clung to his back

He was sweating both from exertion and fear

He had the sensation that someone was watching

He felt the presence of somebody near

An invisible force prevented him moving

The strength of his arms was utterly sapped

The twisted bushes converged round the lake

Like a fish in a net he was trapped

Suddenly out of the water before him

The wraith-like form of a maiden appeared

Clad in shimmering radiant robes

The maiden materialised as she neared

The hair which finely crowned her head

Was a halo of golden reflecting the sun

All of the beautiful women of time

Were formed all at once into one

De bootsman stond op op het geluid van zijn hartslag

Luid in de stille nadering van de dageraad

Hij keek door het raam naar de mist op het meer

Die hing als een lijkwade in de stilte van de morgen

De zilveren spinnenwebben gesponnen met de dauw

Opgehangen aan de struiken in filigrane pracht

En waterlelies slapen op het meer

Werden zo delicaat, rustig en teder weerspiegeld

De bootman zuchtte terwijl hij door het bos liep

Naar de plaats waar zijn boot aan een paal lag afgemeerd

Het holle geluid toen zijn voetstappen echoden

Tot het geluid verloren ging op het meer

Hij wierp af en zette de boot vanaf de kust vast

Een hoofd door een vochtige, hangende nevel turen

Hij dacht dat hij vreemde wervelende vormen zag

Een truc voor de ogen die de mist vaak speelt

Dus de bedoeling was dat de schipper het meer overstak

Dat hij de stroom die stroomde niet opmerkte

Zijn boot leiden vanuit bekende delen

Hij werd stevig, maar op de een of andere manier onbewust, gesleept

Plots leek de mist op te trekken

Voldoende om de schipper een zwembad te laten zien

Die hij zijn hele leven nog nooit had gezien

Onnatuurlijk diep, zwart en stil en cool

Het overhemd van de bootsman plakte aan zijn rug

Hij zweette zowel van inspanning als van angst

Hij had het gevoel dat iemand keek

Hij voelde de aanwezigheid van iemand in de buurt

Een onzichtbare kracht verhinderde hem te bewegen

De kracht van zijn armen was volkomen ondermijnd

De verwrongen struiken kwamen samen rond het meer

Als een vis in een net zat hij gevangen

Plotseling uit het water voor hem

De spookachtige vorm van een meisje verscheen

Gekleed in glinsterende stralende gewaden

Het meisje materialiseerde zich toen ze dichterbij kwam

Het haar dat haar hoofd fijn kroonde

Was een gouden halo die de zon weerkaatste?

Alle mooie vrouwen van de tijd

Zijn in één keer tot één gevormd