Жертва талого льда - Сплин

Он пел, и строка его текла печально, как черная река звеня, рассыпались зеркала

на лица и блики

И время качало головой летая задумчивой совой над тем, кто нашел какой-то свой

путь в мудрые книги

Огонь обжигал его уста гитары сухая береста пылала, и в запахе костра мне

слышались крики …

А ночь плавно уходила в степь с ней вместе уходила его тень он сам отпустил ее

— затем, чтоб рук не вязала

Слеза ожерелья янтаря сверкала при свете фонаря, как будто заря всходила для

притихшего зала.

Он пел, словно падала звезда, он пел, словно шаг, и нет следа, он пел,

что никого и никогда река не держала

Припев:

Жертва талого льда … Жертва талого льда … Жертва талого льда …

Жертва талого льда … Жертва талого льда … Жертва талого льда …

Движенье от братства до родства в преддверье Христова Рождества цветы и руины

торжества в декабрьской стуже

И ноты сошлись в один узор и в полночь явился дирижер и все мы обратили ему

взор и стали послушны.

Он пел — мы молились на него, он пел — мы плевали на него, он пел,

и мы не знали никого, кто был его лучше

Припев:

Жертва талого льда … Жертва талого льда … Жертва талого льда …

Жертва талого льда … Жертва талого льда … Жертва талого льда …

Сними пальцы с проводов и струн, все песни расходятся к утру, строка отлетает

на ветру и меркнет в рассвете.

Тела, заплетенные в любви, сорта драгоценнейших из вин крестил сероглазый

херувим ударами плети.

Эй, вы, задержите Новый год, часам указав обратный ход он спел, спрыгнул с

берега на лед и стал незаметен …

Припев:

Жертва талого льда … Жертва талого льда … Жертва талого льда …

Жертва талого льда … Жертва талого льда … Жертва талого льда …

Он пел, и строка его текла печально, как черная река звеня, рассыпались зеркала

на лица и блики

И время качало головой летая задумчивой совой над тем, кто нашел какой-то свой

путь в мудрые книги

Огонь обжигал его уста гитары сухая береста пылала, и в запахе костра мне

слышались крики …

Hij zong, en zijn lijn vloeide droevig, als een zwarte rivier, rinkelend, spiegels verkruimeld

op gezichten en highlights

En de tijd schudde zijn hoofd en vloog een nadenkende uil over degenen die een soort van...

weg naar wijze boeken

Het vuur verbrandde zijn gitaarlippen, de droge berkenschors verbrandde, en in de geur van het vuur I

er werd geschreeuwd...

En de nacht ging soepel met haar de steppe in, zijn schaduw samen achtergelaten, hij liet het zelf gaan

- dan, zodat de handen niet breien

De traan van de amberkleurige halsketting fonkelde in het licht van een lantaarn, alsof de dageraad was opgekomen voor...

stille zaal.

Hij zong als een vallende ster, hij zong als een stap, en er was geen spoor, hij zong,

dat de rivier nog nooit iemand heeft vastgehouden

Refrein:

Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs...

Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs...

De beweging van broederschap naar verwantschap aan de vooravond van de geboorte van Christus bloemen en ruïnes

feesten in de koude december

En de noten vielen samen in één patroon, en om middernacht verscheen de conducteur en we spraken hem allemaal aan

ogen en werd gehoorzaam.

Hij zong - we baden voor hem, hij zong - we spuugden op hem, hij zong,

en we kenden niemand die beter was dan hij

Refrein:

Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs...

Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs...

Haal je vingers van de draden en snaren, alle liedjes verspreiden zich tegen de ochtend, de snaar vliegt weg

in de wind en vervaagt in de dageraad.

Lichamen gevlochten in liefde, variëteiten van de meest kostbare wijnen gedoopt met grijze ogen

cherubijn met wimpers.

Hé, jij, stel het nieuwe jaar uit, wees de klok terug, hij zong, sprong weg

kust op het ijs en werd onzichtbaar ...

Refrein:

Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs...

Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs... Een slachtoffer van gesmolten ijs...

Hij zong, en zijn lijn vloeide droevig, als een zwarte rivier, rinkelend, spiegels verkruimeld

op gezichten en highlights

En de tijd schudde zijn hoofd en vloog een nadenkende uil over degenen die een soort van...

weg naar wijze boeken

Het vuur verbrandde zijn gitaarlippen, de droge berkenschors verbrandde, en in de geur van het vuur I

er werd geschreeuwd...