Маяк - Сплин

Дым табачный воздух выел.

Комната — глава в крученыховском аде.

Вспомни — за этим окном впервые

Руки твои исступленно гладил.

Сегодня сидим вот, сердце в железе.

День еще — выгонишь, можешь быть, изругав.

В мутной передней долго не влезет

Сломанная дрожью рука в рукав.

Выбегу, тело в улицу брошу

Я дикий, обезумлюсь, отчаяньем иссечась.

Не надо этого, дорогая, хорошая,

Давай простимся сейчас.

Все равно любовь моя — тяжкая гиря,

Ведь висит на тебе, куда ни бежала б.

Дай хоть в последнем крике выреветь

Горечь обиженных жалоб.

Если быка трудом уморят —

Он уйдет, разляжется в холодных водах.

Кроме любви твоей, мне нету моря,

А у любви твоей и плачем не вымолишь отдых.

Захочет покоя уставший слон —

Царственный ляжет в опожаренном песке.

Кроме любви твоей, мне нету солнца,

А я и не знаю, где ты и с кем.

Если б так поэта измучила,

Он любимую на деньги б и славу выменял,

А мне ни один не радостен звон,

Кроме звона твоего любимого имени.

И в пролет не брошусь, и не выпью яда,

И курок не смогу над виском нажать.

Надо мною, кроме твоего взгляда,

Не властно лезвие ни одного ножа.

Завтра забудешь, что тебя короновал,

Что душу цветущую любовью выжег,

И суетных дней взметенный карнавал

Растреплет страницы моих книжек…

Слов моих сухие листья ли

Заставят остановиться, жадно дыша?

Дай хоть последней нежностью выстелить

Твой уходящий шаг.

Rooktabaklucht is vertrokken.

De kamer is een hoofdstuk in de hel van Krunykh.

Onthoud - voor de eerste keer buiten dit venster

Ik streelde verwoed je handen.

Vandaag zitten we hier, het hart is van ijzer.

Een andere dag - je wordt verdreven, je kunt worden uitgescholden.

In het modderige front past het lange tijd niet

Een gebroken arm in een mouw.

Ik raak op, ik gooi het lichaam op straat

Ik ben wild, ik word gek, ik ben kapot van wanhoop.

Heb het niet nodig, schat, goed,

Laten we nu afscheid nemen.

Toch is mijn liefde een zwaar gewicht,

Het hangt tenslotte aan je, waar je ook rent.

Laat me tenminste brullen in de laatste kreet

De bitterheid van beledigde klachten.

Als de stier wordt gedood met arbeid -

Hij zal vertrekken, tot rust komen in koud water.

Behalve jouw liefde, ik heb geen zee,

En je liefde en huilen kunnen niet smeken om rust.

Een vermoeide olifant wil rust -

De koninklijke zal in het verschroeide zand gaan liggen.

Behalve jouw liefde, ik heb de zon niet,

En ik weet niet waar je bent en met wie.

Als dat zo was, werd de dichter gekweld,

Hij zou zijn geliefde ruilen voor geld en roem,

En ik heb geen vrolijk gerinkel,

Behalve het rinkelen van je favoriete naam.

En ik zal mezelf niet in de goot werpen, en ik zal geen vergif drinken,

En ik kan de trekker niet over mijn slaap halen.

Boven mij, behalve jouw blik,

Het lemmet van geen mes heeft geen kracht.

Morgen vergeet je dat je gekroond bent,

Dat de ziel bloeiend van liefde opbrandde,

En ijdele dagen veegden carnaval

Ontrafel de pagina's van mijn boeken...

Zijn mijn woorden droge bladeren?

Gedwongen stoppen, gretig ademen?

Geef in ieder geval de laatste tederheid om te bedekken

Je uitgaande stap.