Храм - Сплин

Пишу тебе из пасмурных краёв

Где дождь наполнил город до краёв

Водой, в которой всё отражено

И всё не превращается в вино

Пишу тебе из северных широт

Живая рыба здесь мертвее шпрот

Здесь лужи - треть вода и две - бензин

Здесь вечно не контачит карта сим

Пишу тебе из южных берегов

Где тесно на Олимпе от богов

Где пляжи опустели в октябре

Где всё напоминает о тебе

Пишу тебе из тех монастырей

В которых нет ни окон, ни дверей

Нет ничего, и честно говоря

Что нет и самого монастыря

Пишу тебе и глядя на закат

Как человек, отдавший жизнь за так

Смотрю, бросаясь в жар или в озноб

Как падает на землю небоскрёб

Пишу тебе поверх кирпичных стен

Пишу на новгородской бересте

Так пишут на обрывках, на клочках

Слепясь, что без очков и что в очках

Пишу тебе, что я лечу домой

Что скоро расставания долой

Пишу, покуда красный светофор

Пишу, пока не кончится айфон

Любые вещи превратятся в хлам

Никто не помнит, кто построил храм

Такая жизнь - не сахар и не шёлк

Здесь помнят лишь того, кто храм поджёг

Постскриптум.

Я пишу тебе, пишу !

Привет тебе !

Тебе - и малышу !

Так долго строить храм и сжечь за миг

Лишь может тот, кто этот храм воздвиг.

Ik schrijf je vanuit bewolkte landen

Waar de regen de stad tot de rand vulde

Water waarin alles wordt weerspiegeld

En niet alles verandert in wijn

Ik schrijf je vanaf de noordelijke breedtegraden

Levende vissen zijn hier doder dan sprot

Hier plassen - een derde van water en twee - benzine

Hier maakt de simkaart niet altijd contact

Ik schrijf u vanaf de zuidelijke kusten

Waar dichtbij Olympus van de goden

Waar de stranden leeg zijn in oktober

Waar alles je aan herinnert

Ik schrijf je vanuit die kloosters

Waar geen ramen of deuren zijn

Er is niets en om eerlijk te zijn

Dat er zelf geen klooster is

Ik schrijf je en kijk naar de zonsondergang

Als een man die zijn leven daarvoor gaf

Ik kijk, haastend in koorts of koude rillingen

Hoe een wolkenkrabber op de grond valt

Ik schrijf je over bakstenen muren

Ik schrijf op Novgorod berkenschors

Dus ze schrijven op kladjes, op kladjes

Dat verblinden zonder bril en dat met bril

Ik schrijf je dat ik naar huis vlieg

Dat afscheid is snel weg

Ik schrijf zo lang als het rode stoplicht

Ik schrijf totdat ik geen iPhone meer heb

Alle dingen zullen in rommel veranderen

Niemand herinnert zich wie de tempel heeft gebouwd

Zo'n leven is geen suiker of zijde

Hier herinneren ze zich alleen degene die de tempel in brand stak

PS

Ik schrijf u, ik schrijf!

Hallo daar !

Jij en schat!

Het duurt zo lang om een ​​tempel te bouwen en in een oogwenk af te branden

Alleen degene die deze tempel heeft gebouwd kan dat.