Война - Сплин

Когда отыграет оркестр, расплавится медь и умрёт дирижёр

Когда подсудимый обманет конвой и подпишет судье приговор

Когда одряхлевшей старухе покажется ядом живая слеза

Я знаю, прорвавшись сквозь синее небо, над городом грянет гроза

Я знаю, что будет война, потускнеют умы, разобьются сердца

И девочка с пулей во лбу будет звонко смеяться над трупом отца

Собаки сорвутся с цепей и оставят хозяев по горло в крови

Возьми, уходя, свои лучшие песни, а все остальные порви

Поверь, я рисую, что вижу — мне мил этот город, мне дорог народ,

Но тот, кто глядит на картины, кривит свой проклятьем изорванный рот

И мне не дожить до грозы, так не лучше ль нож с в сердце и грудью на ствол?

Я знаю, что это единственный способ взобраться на дыбу, минуя престол

Als het orkest speelt, smelt het koper en sterft de dirigent

Wanneer de beklaagde het konvooi bedriegt en het vonnis van de rechter ondertekent

Wanneer een levende traan vergif lijkt voor een afgeleefde oude vrouw

Ik weet het, door de blauwe lucht brekend, zal er een onweersbui uitbreken over de stad

Ik weet dat er oorlog zal zijn, geesten zullen zwak worden, harten zullen breken

En een meisje met een kogel in haar voorhoofd zal luid lachen om het lijk van haar vader

Honden zullen losbreken van hun kettingen en hun baasjes tot aan hun keel in het bloed achterlaten

Neem, vertrek, je beste liedjes en verscheur de rest

Geloof me, ik teken wat ik zie - deze stad is mij dierbaar, mensen zijn mij dierbaar,

Maar degene die naar de foto's kijkt verdraait zijn vervloekte mond

En ik zal geen onweer meemaken, dus is het niet beter om een ​​mes met een hart en een kist op de stam te hebben?

Ik weet dat het de enige manier is om op de pijnbank te komen zonder de troon