Помолчим немного - Сплин

Дорогой, несказанно чудесный, любимый город, меня подбили

Мне платить по счетам, по всему мне платить стократ

Вот и лучших на свете друзей пустые автомобили

У знакомых парадных как вкопанные стоят

И никто из них не выбежит мне навстречу

Я стою и смотрю в эти окна со стороны

Я раздавлен, повержен, я изувечен

И не вижу снов, будто мне запретили сны

Будто всё, что мы так любили, давно исчезло

И остались только сказанные слова

Будто бог меня задумывал из железа

А внутри зачем-то высохшая трава

Одевайся, пойдем, чудовищно пахнет гарью

Выводи свои обугленные войска

Мы такого тут натворили и наломали

Что от ужаса сгущаются облака

Это раньше мы расходились с победной песней,

А теперь давай потише и поскромней

И под этим удивительнейшим из созвездий

Помолчим немного…

Beste, onuitsprekelijk prachtige, geliefde stad, ik werd geraakt

Ik moet mijn rekeningen betalen, ik moet honderdvoudig betalen voor alles

Dit zijn de beste vrienden ter wereld lege auto's

Bij bekende voordeuren staan ​​ze met de grond gelijk gemaakt

En geen van hen zal opraken om mij te ontmoeten

Ik sta en kijk in deze ramen vanaf de zijkant

Ik ben verpletterd, verslagen, ik ben verminkt

En ik zie geen dromen, alsof ze me dromen verbieden

Het is alsof alles waar we zoveel van hielden al lang voorbij is

En alleen gesproken woorden bleven over

Alsof God mij van ijzer heeft verwekt

En binnen om de een of andere reden gedroogd gras

Kleed je aan, laten we gaan, het ruikt monsterlijk naar verbranding

Breng je verkoolde troepen naar buiten

We hebben dit hier gedaan en het gebroken

Dat de wolken dikker worden van afgrijzen

Vroeger gingen we uit elkaar met een overwinningslied,

En laten we nu stiller en bescheidener zijn

En onder dit meest verbazingwekkende sterrenbeeld

Laten we een beetje bidden...