Под сурдинку - Сплин

Хочу отдохнуть от сатиры, у лиры моей

Есть тихо дрожащие, лёгкие звуки

Усталые руки на умные струны кладу

Пою и в такт головою киваю

Хочу быть незлобным ягнёнком, ребёнком

Которого взрослые люди дразнили и злили,

А жизнь за чьи-то чужие грехи

Лишила третьего блюда

Васильевский остров прекрасен, как жаба в манжетах

Отсюда, с балконца, омытый потоками солнца

Он весел, и грязен, и ясен как старый маркер

Над ним углублённая просинь зовёт, и поёт, и дрожит

Задумчиво осень последние листья желтит срывает

Бросает под ноги людей на панель,

А в сердце не смолкнет свирель:

Весна опять возвратится!

О, нежная спячка медведя, сосущего пальчики лап

Твой девственный храп желанней лобзаний прекраснейшей леди

Как молью изъеден я сплином, посыпьте меня нафталином

Сложите в сундук и поставьте меня на чердак

Пока не наступит весна

Ik wil een pauze nemen van satire, bij mijn lier

Er zijn stille trillende, lichte geluiden

Ik legde mijn vermoeide handen op slimme snaren

Ik zing en knik met mijn hoofd op de beat

Ik wil een zachtaardig lam zijn, schat

Die volwassenen plaagden en boos maakten,

En leven voor de zonden van iemand anders

Beroofd van de derde cursus

Vasilyevsky-eiland is zo mooi als een pad in boeien

Vanaf hier, vanaf het balkon, gewassen door de stromen van de zon

Hij is vrolijk en vies en helder als een oude marker

Boven hem diepblauw roept en zingt en beeft

Bedachtzaam plukt de herfst de laatste bladeren geel

Gooit onder de voeten van mensen op het paneel,

En in het hart zal de fluit niet stoppen:

De lente komt weer terug!

Oh, tedere slaap van een beer die op zijn tenen zuigt

Je maagdelijke gesnurk is begeerlijker dan de kus van de mooiste dame

Als een mot word ik opgegeten door de milt, besprenkel me met mottenballen

Vouw een kist in en zet me op zolder

Tot de lente komt