Письмо - Сплин

Мне жаль, что тебя не застал летний ливень в июльскую ночь, на балтийском заливе...

Не видела ты волшебства этих линий.

Волна, до которой приятно коснуться руками, песок, на котором рассыпаны камни.

Пейзаж, не меняющийся здесь веками.

Мне жаль, что мы снова не сядем на поезд, который пройдет часовой этот пояс,

По стрелке, которую тянет на полюс.

Что не отразит в том купе вечеринку, окно, где все время меняют картинку,

И мы не проснемся на утро в обнимку.

Поздно... ночью... через все запятые дошел наконец до точки.

Адрес.

Почта.

Не волнуйся, я не посвящу тебе больше ни строчки.

Тихо.

Звуки.

По ночам до меня долетают редко.

Пляшут буквы.

Я пишу и не жду никогда ответа.

Мысли.

Рифмы.

Свет остался, остался звук – остальное стерлось.

Гаснут цифры.

Я звонил, чтобы просто услышать голос.

Всадник замер.

Замер всадник, реке стало тесно в русле.

Кромки... грани... Я люблю, не нуждаясь в ответном чувстве.

Het spijt me dat een zomerse stortbui u niet te pakken heeft gekregen op een avond in juli, aan de Baltische Golf ...

Je zag de magie van deze lijnen niet.

Een golf die prettig is om met je handen aan te raken, zand waarop stenen zijn gestrooid.

Een landschap dat hier al eeuwen niet is veranderd.

Het spijt me dat we niet meer de trein nemen, die deze tijdzone zal passeren,

Volgens de pijl die naar de paal trekt.

Wat in dat compartiment geen feest weerspiegelt, een raam waar het beeld voortdurend verandert,

En we zullen 's ochtends niet in een omhelzing wakker worden.

Laat ... 's nachts ... door alle komma's, bereikte ik eindelijk de punt.

Adres.

Mail.

Maak je geen zorgen, ik zal niet nog een regel aan je wijden.

Stil.

Geluiden.

Ze bereiken me 's nachts zelden.

Brieven zweven.

Ik schrijf en verwacht nooit een antwoord.

Gedachten.

Rijmt.

Het licht bleef, het geluid bleef - de rest werd gewist.

De nummers zijn af.

Ik belde alleen om de stem te horen.

De ruiter verstijfde.

De berijder bevroor, de rivier raakte vol in het kanaal.

Randen ... randen ... Ik heb lief zonder een wederzijds gevoel te hebben.