Tan sola - Sole Gimenez

Sé que nada ya me queda del pasado

de todo lo que amé,

de todo lo vivido,

nadie duerme a mi lado

y todo ha perdido su sentido.

Tan sólo tengo el tiempo que me regalaste,

tiempo congelado, un paisaje de invierno,

tengo dudas, tengo frío

y miedo de escuchar tanto silencio.

Tengo la fragilidad de un pequeño gorrión,

no hay nadie que haga

palpitar mi corazón.

Y estoy tan sola, vivo tan sola,

dentro de mí,

no hay nadie, no está tu amor.

Y estoy tan sola, tan sola y perdida,

en esta vida

perdida en mi soledad,

en esta oscuridad,

en esta inmensidad,

este páramo sin luz,

un desierto sin amor;

no encuentro salida,

ya no hay alegría,

en esta vida, que no es vida sin amor…

Tengo la ilusión perdida entre recuerdos

y apenas queda nada

que lleve tu nombre,

sé que es cierto este vacío

y que cuando llamo nadie me responde.

Tengo el pálpito de amar,

pero no encuentro ningún amor

y sé que el tiempo no ha jugado a mi favor.

Y estoy tan sola, vivo tan sola,

dentro de mí,

no hay nadie, no está tu amor.

Y estoy tan sola, tan sola y perdida,

en esta vida

perdida en mi soledad,

en esta oscuridad,

en esta inmensidad,

este páramo sin luz,

un desierto sin amor;

no encuentro salida,

ya no hay alegría,

en esta vida, que no es vida sin amor,

en esta vida, que no es vida sin amor,

en esta vida, que no es vida sin amor,

en esta vida, que no es vida, no, sin amor…

Ik weet dat er niets meer over is van het verleden

van alles waar ik van hield,

van alles leefde,

niemand slaapt naast mij

en alles heeft zijn betekenis verloren.

Ik heb alleen de tijd die je me gaf,

bevroren tijd, een winterlandschap,

Ik heb twijfels, ik heb het koud

en angst om naar zoveel stilte te luisteren.

Ik heb de kwetsbaarheid van een kleine mus,

er is niemand te doen

sloeg mijn hart.

En ik ben zo alleen, ik woon zo alleen,

Binnenin mij,

er is niemand, er is niet jouw liefde.

En ik ben zo alleen, zo alleen en verloren,

in dit leven

verloren in mijn eenzaamheid,

in deze duisternis,

in deze onmetelijkheid,

deze woestenij zonder licht,

een woestijn zonder liefde;

Ik kan geen uitweg vinden

er is geen vreugde,

in dit leven, dat geen leven zonder liefde is...

Ik heb de illusie verloren tussen herinneringen

en er is bijna niets meer over

die jouw naam draagt,

Ik weet dat deze leegte waar is

en dat wanneer ik bel niemand mij antwoordt.

Ik heb het gevoel van liefde,

maar ik vind geen liefde

en ik weet dat de tijd niet in mijn voordeel heeft gespeeld.

En ik ben zo alleen, ik woon zo alleen,

Binnenin mij,

er is niemand, er is niet jouw liefde.

En ik ben zo alleen, zo alleen en verloren,

in dit leven

verloren in mijn eenzaamheid,

in deze duisternis,

in deze onmetelijkheid,

deze woestenij zonder licht,

een woestijn zonder liefde;

Ik kan geen uitweg vinden

er is geen vreugde,

in dit leven, dat geen leven zonder liefde is,

in dit leven, dat geen leven zonder liefde is,

in dit leven, dat geen leven zonder liefde is,

in dit leven, dat geen leven is, nee, zonder liefde...