Gracias a la vida - Sole Gimenez

Gracias a la vida que me ha dado tanto

Me dio dos luceros que cuando los abro

Perfecto distingo lo negro del blanco

Y en el alto cielo su fondo estrellado

Y en las multitudes el hombre que yo amo

Gracias a la vida que me ha dado tanto

Me ha dado el oído que en todo su ancho

Graba noche y día grillos y canarios

Martirios, turbinas, ladridos, chubascos

Y la voz tan tierna de mi bien amado

Gracias a la vida que me ha dado tanto

Me ha dado el sonido y el abecedario

Con él, las palabras que pienso y declaro

Madre, amigo, hermano

Y luz alumbrando la ruta del alma del que estoy amando

Gracias a la vida que me ha dado tanto

Me ha dado la marcha de mis pies cansados

Con ellos anduve ciudades y charcos

Playas y desiertos, montañas y llanos

Y la casa tuya, tu calle y tu patio

Gracias a la vida que me ha dado tanto

Me dio el corazón que agita su marco

Cuando miro el fruto del cerebro humano

Cuando miro el bueno tan lejos del malo

Cuando miro el fondo de tus ojos claros

Gracias a la vida que me ha dado tanto

Me ha dado la risa y me ha dado el llanto

Así yo distingo dicha de quebranto

Los dos materiales que forman mi canto

Y el canto de ustedes que es el mismo canto

Y el canto de todos que es mi propio canto

Gracias a la vida, gracias a la vida

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven

Hij gaf me twee sterren die wanneer ik ze open

Perfect Ik onderscheid zwart van wit

En in de hoge lucht zijn sterrenachtergrond

En in de menigte de man van wie ik hou

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven

Hij heeft mij het oor gegeven dat in al zijn breedte

Record dag en nacht krekels en kanaries

Martelaarschap, turbines, blaffen, douches

En de tedere stem van mijn geliefde

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven

Het heeft me het geluid en het alfabet gegeven

Met hem, de woorden die ik denk en verklaar

moeder, vriend, broer

En licht verlicht het pad van de ziel van degene van wie ik hou

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven

Het heeft me de gang van mijn vermoeide voeten gegeven

Met hen liep ik door steden en plassen

Stranden en woestijnen, bergen en vlaktes

En je huis, je straat en je terras

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven

Hij gaf me het hart dat zijn frame schudt

Als ik kijk naar de vrucht van het menselijk brein

Als ik naar het goede kijk, zo ver van het slechte?

Als ik naar de onderkant van je heldere ogen kijk

Dankzij het leven, dat me zoveel heeft gegeven

Het heeft me aan het lachen gemaakt en het heeft me aan het huilen gemaakt

Zo onderscheid ik geluk van gebrokenheid

De twee materialen waaruit mijn lied bestaat

En jouw liedje, dat is hetzelfde liedje

En ieders lied dat is mijn eigen lied

Dankzij het leven, dankzij het leven