The Gallant Hussar - Solas

A damsel possessed of great beauty,

Stood by her own father’s gate,

Gallant hussars were on duty,

To view them this maiden did wait;

Their horses were capering and prancing,

Accoutrements shone like a star,

And as they stood near advancing,

Jane spied her gallant hussar.

Their pellisses were hung on their shoulders,

Careless they seemed for to ride,

And warlike appeared these young soldiers,

Glittering swords by each side.

To the barracks next morning so early,

This damsel she went in her car,

Because she loved him so dearly-

Edward, the gallant Hussar.

It was there she conversed with her soldier,

These words he was heard for to say,

Well I have heard none more bolder,

To follow my laddie away.

Oh come now, said Edward, be steady,

And think of the dangers of war,

When the trumpet sounds I must be ready,

Oh, wed not your gallant Hussar.

Said Edward: Your friends you must mind them,

Or else you’re for ever undone,

They’ll leave you no portion behind them,

Pray do my company shun.

She said, If you are true-hearted,

I’ve gold of my uncle in store,

And now we will never be parted,

I’ll wed with my gallant Hussar.

As he gazed on her beautiful features,

The tears they did fall from each eye,

I will wed with this beautiful creature,

Forsake cruel wars, he did cry.

And now they’re united together,

Think of them when they’re afar,

Cry: bless them now and for ever,

Oh Jane and her gallant Hussar.

Een jonkvrouw bezeten van grote schoonheid,

Stond bij de poort van haar eigen vader,

Dappere huzaren hadden dienst,

Om ze te bekijken wachtte dit meisje;

Hun paarden huppelden en steigerden,

Uitrusting straalde als een ster,

En terwijl ze bijna oprukten,

Jane zag haar dappere huzaar.

Hun pellissen werden op hun schouders gehangen,

Onvoorzichtig leken ze te rijden,

En oorlogszuchtig verschenen deze jonge soldaten,

Glinsterende zwaarden aan elke kant.

Zo vroeg de volgende ochtend naar de kazerne,

Deze jonkvrouw ging in haar auto,

Omdat ze zo zielsveel van hem hield...

Edward, de dappere Huzaar.

Daar sprak ze met haar soldaat,

Deze woorden waarvoor hij werd gehoord om te zeggen,

Nou, ik heb niemand meer gedurfd gehoord,

Om mijn mannetje te volgen.

Oh kom nu, zei Edward, wees standvastig,

En denk aan de gevaren van oorlog,

Als de trompet klinkt, moet ik klaar zijn,

Oh, trouw niet met je dappere Huzaar.

Edward zei: Je vrienden, je moet op ze passen,

Of anders ben je voor altijd ongedaan gemaakt,

Ze laten je geen deel achter zich,

Bid dat mijn bedrijf mij schuwt.

Ze zei: als je oprecht bent,

Ik heb goud van mijn oom in de winkel,

En nu zullen we nooit gescheiden zijn,

Ik zal trouwen met mijn dappere Hussar.

Terwijl hij naar haar mooie gelaatstrekken staarde,

De tranen die ze uit elk oog vielen,

Ik zal trouwen met dit prachtige wezen,

Verlaat wrede oorlogen, hij huilde.

En nu zijn ze verenigd,

Denk aan ze als ze ver weg zijn,

Roep: zegen hen nu en voor altijd,

Oh Jane en haar dappere Hussar.