The Old Jimmy Woodser - Slim Dusty

The old Jimmy Woodser comes into the bar

Unwelcomed, unnoticed, unknown,

Too old and too odd to be drunk with, by far;

So he glides to the end where the lunch baskets are,

And they say that he tipples alone.

And they say that he tipples alone.

His frockcoat is green and the nap is no more,

And his hat is not quite at its best;

He wears the peaked collar our grandfathers wore,

The black-ribbon tie that was legal of yore,

And the coat buttoned over his breast.

And the coat buttoned over his breast.

But I dreamed, as he tasted his 'bitter' to-night,

And the lights in the bar-room grew dim,

That the shades of the friends of that other day’s light,

And of girls that were bright in our grandfathers" sight,

Lifted shadowy glasses to him.

Lifted shadowy glasses to him.

Yes the old Jimmy Woodser comes into the bar

Unwelcomed, unnoticed, unknown,

Too old and too odd to be drunk with, by far;

So he glides to the end where the lunch baskets are,

And they say that he tipples alone.

Then I opened the door, and the old man passed out,

With his short, shuffling step and bowed head;

And I sighed;

for I felt, as I turned me about,

An odd sense of respect, born of whisky no doubt,

For a life that was fifty years dead.

For a life that was fifty years dead.

And I thought, there are times when our memory trends

Through the future, as 'twere on its own,

That I, out-of-date ere my pilgrimage ends,

In a new-fashioned bar to dead loves and dead friends

Might drink, like the old man, alone.

Might drink, like the old man, alone.

De oude Jimmy Woodser komt de bar binnen

Ongewenst, onopgemerkt, onbekend,

Veruit te oud en te vreemd om dronken van te worden;

Dus hij glijdt naar het einde waar de lunchmanden zijn,

En ze zeggen dat hij alleen drinkt.

En ze zeggen dat hij alleen drinkt.

Zijn japon is groen en het dutje is niet meer,

En zijn hoed is niet helemaal op zijn best;

Hij draagt ​​de kraag met puntige kraag die onze grootvaders droegen,

De stropdas van zwart lint die vroeger legaal was,

En de jas knoopte over zijn borst.

En de jas knoopte over zijn borst.

Maar ik droomde, toen hij vanavond zijn 'bitter' proefde,

En de lichten in de bar werden zwak,

Dat de tinten van de vrienden van het licht van die andere dag,

En van meisjes die slim waren in de ogen van onze grootvaders,

Hij hief een schimmige bril naar hem op.

Hij hief een schimmige bril naar hem op.

Ja, de oude Jimmy Woodser komt de bar binnen

Ongewenst, onopgemerkt, onbekend,

Veruit te oud en te vreemd om dronken van te worden;

Dus hij glijdt naar het einde waar de lunchmanden zijn,

En ze zeggen dat hij alleen drinkt.

Toen opende ik de deur en de oude man viel flauw,

Met zijn korte, schuifelende stap en gebogen hoofd;

En ik zuchtte;

want ik voelde, terwijl ik me omdraaide,

Een vreemd gevoel van respect, ongetwijfeld geboren uit whisky,

Voor een leven dat vijftig jaar dood was.

Voor een leven dat vijftig jaar dood was.

En ik dacht: er zijn momenten waarop onze geheugentrends

Door de toekomst, als 'op zichzelf,

Dat ik, verouderd voordat mijn pelgrimstocht eindigt,

In een ouderwetse bar voor dode liefdes en dode vrienden

Drinkt misschien, net als de oude man, alleen.

Drinkt misschien, net als de oude man, alleen.