The Brass Well - Slim Dusty

'Tis a legend of the bushmen from the days of Cunningham,

When he opened up the country and the early squatters came.

«Tis the old tale of a fortune missed by men who did not seek,

And, perhaps, you haven’t heard it, The Brass Well on Myall Creek.

They were north of running rivers, they were south of Queensland rains,

And a blazing drought was scorching every grass-blade from the plains;

So the stockmen drove the cattle to the range where there was grass,

And a couple sunk a well and found what they believed was brass.

«Here's some bloomin' brass!»

they muttered when they found it in the clay,

And they thought no more about it and in time they went away;

But they heard of gold, and saw it, somewhere down by Inverell,

And they felt and weighed it, crying: «Hell!

we found it in the well!»

And they worked about the station and at times they took the track,

Always meaning to save money, always meaning to go back,

Always meanin, like the bushmen, who go drifting round like wrecks,

And they’d get half way to Myall, strike a pub and blow their cheques.

Then they told two more about it and those other two grew old,

And they never found the brass well and they never found the gold.

For the scrub grows dense and quickly and, though many went to seek,

No one ever struck the lost track to the Well on Myall Creek.

And the story is forgotten and I’m sitting here, alas!

With a woeful load of trouble and a woeful lack of brass;

But I dream at times that I might find what many went to seek,

That my luck might lead my footsteps to the Well on Myall Creek.

'Tis a legend of the bushmen from the days of Cunningham,

When he opened up the country and the early squatters came.

'Tis the old tale of a fortune missed by men who did not seek,

And, perhaps, you haven’t heard it, The Brass Well on Myall Creek.

And, perhaps, you haven’t heard it, The Brass Well on Myall Creek.

Het is een legende van de bosjesmannen uit de dagen van Cunningham,

Toen hij het land openstelde en de eerste krakers kwamen.

«Dit is het oude verhaal van een fortuin dat gemist wordt door mannen die niet zochten,

En misschien heb je het nog niet gehoord, The Brass Well on Myall Creek.

Ze waren ten noorden van stromende rivieren, ze waren ten zuiden van Queensland-regens,

En een brandende droogte verschroeide elk grassprietje van de vlakte;

Dus de veehouders dreven het vee naar het gebied waar gras was,

En een paar liet een put zinken en vond wat volgens hen koper was.

«Hier is wat bloeiend koper!»

mompelden ze toen ze het in de klei vonden,

En ze dachten er niet meer aan en na verloop van tijd gingen ze weg;

Maar ze hoorden van goud en zagen het ergens bij Inverell,

En ze voelden en wogen het, huilend: «Verdorie!

we hebben het gevonden in de put!»

En ze werkten rond het station en soms namen ze de baan,

Altijd zin om geld te besparen, altijd zin om terug te gaan,

Altijd gemeen, zoals de bosjesmannen, die ronddrijven als wrakken,

En ze zouden halverwege Myall komen, een pub binnenvallen en hun cheques verzilveren.

Toen vertelden ze er nog twee over en die andere twee werden oud,

En ze hebben de koperen bron nooit gevonden en ze hebben nooit het goud gevonden.

Want het struikgewas groeit dicht en snel en, hoewel velen gingen zoeken,

Niemand heeft ooit het verloren spoor naar de Well on Myall Creek geraakt.

En het verhaal is vergeten en ik zit hier, helaas!

Met een jammerlijke lading problemen en een jammerlijk gebrek aan koper;

Maar ik droom soms dat ik zou vinden wat velen zochten,

Dat mijn geluk mijn voetstappen zou leiden naar de Well on Myall Creek.

Het is een legende van de bosjesmannen uit de dagen van Cunningham,

Toen hij het land openstelde en de eerste krakers kwamen.

'Tis het oude verhaal van een fortuin gemist door mannen die niet zochten,

En misschien heb je het nog niet gehoord, The Brass Well on Myall Creek.

En misschien heb je het nog niet gehoord, The Brass Well on Myall Creek.