After All - Slim Dusty

the brooding ghosts of australian night have gone from the bush and town;

my spirit revives in the morning breeze, died when the sun went down;

the river is high and the stream is strong, the grass is green and tall,

and i fain would think that this world of ours is a good world after all.

the light of passion in dreamy eyes, and a page of truth well read,

the glorious thrill in a heart grown cold of the spirit i thought was dead,

a song that goes to a comrade’s heart, and a tear of pride let fall,

and my soul is strong!

and the world to me is a grand world after all!

let our enemies go by their dull old tracks, and theirs be the fault or shame,

the man is bitter against the world who has only himself to blame;

let the darkest side of the past be dark, and only the good recall;

for i must believe that the world, my dear, is a kind world after all.

well may be that i saw too plain, and it may be i was blind;

i’ll keep my face to the dawning light, the devil may stand behind!

though the devil may stand behind my back, 'til i see his shadow fall,

i’ll read the light of the morning stars of a good world after all.

rest, for your eyes are weary, girl, you have driven the worst away,

the ghost of the man i might have been is gone from my heart to-day;

we’ll live for life and the best it brings as our twilight shadows fall;

my heart grows brave, and the world, my girl, is a good world after all.

my heart grows brave, and the world, my girl, is a good world after all.

de broeierige geesten van de Australische nacht zijn uit de bush en de stad verdwenen;

mijn geest herleeft in de ochtendbries, stierf toen de zon onderging;

de rivier is hoog en de stroom is sterk, het gras is groen en hoog,

en ik zou graag denken dat deze wereld van ons toch een goede wereld is.

het licht van passie in dromerige ogen, en een goed gelezen pagina met waarheid,

de glorieuze sensatie in een hart dat koud is geworden van de geest waarvan ik dacht dat hij dood was,

een lied dat naar het hart van een kameraad gaat, en een traan van trots laten vallen,

en mijn ziel is sterk!

en de wereld voor mij is toch een grote wereld!

laat onze vijanden op hun saaie oude sporen gaan, en het is hun schuld of schaamte,

de man is verbitterd tegen de wereld die alleen zichzelf de schuld heeft;

laat de donkerste kant van het verleden donker zijn, en alleen de goede herinnering;

want ik moet geloven dat de wereld, mijn liefste, toch een vriendelijke wereld is.

het kan zijn dat ik te duidelijk zag, en het kan zijn dat ik blind was;

ik zal mijn gezicht naar het opkomende licht houden, de duivel kan erachter staan!

hoewel de duivel achter mijn rug kan staan, tot ik zijn schaduw zie vallen,

ik zal toch het licht van de morgensterren van een goede wereld lezen.

rust, want je ogen zijn vermoeid, meisje, je hebt het ergste weggejaagd,

de geest van de man die ik had kunnen zijn, is vandaag uit mijn hart verdwenen;

we zullen leven voor het leven en het beste dat het brengt als onze schemerschaduwen vallen;

mijn hart wordt moedig, en de wereld, mijn meisje, is toch een goede wereld.

mijn hart wordt moedig, en de wereld, mijn meisje, is toch een goede wereld.